Het blijft te koud naar mijn zin! En ik voel me opgesloten! Roger gaat elke dag even de schapen in de wei voederen en tegelijk hout halen voor de kachel – want onze CV kan het maar moeilijk trekken deze dagen – en komt daarna, ondanks zijn jas en andere winteraccessoires, verkleumd binnen. Dan weet ik dat ik zeker geen wandeling in de (nu smeltende) sneeuw moet voorstellen. Trouwens, ik ben ook vrij kouwelijk, ik weet dus niet of ik zou genieten van een wandeling.
Op dit ogenblik is het buiten -10°C! Dat is natuurlijk “warmer” dan de vorige dagen, maar… toch nog te koud!
Waarmee ik mijn dagen dan vul, lieve kindjes? Met lezen en schrijven natuurlijk. Ik heb vandaag al mijn bezwaren en vragen bij dat script over mijn ervaringen met Frans en Nederlands bewust even opzij gezet en heb uren voortgeschreven. Niet aan één stuk: ik had immers toch tijd genoeg! 
Tijd om onder andere na te denken en dat resulteerde weer in heel veel schrappen! Maar wat een geluk dat ik vandaag even de meeste redeneringen uit de weg ging, want als ik terugkijk op wat ik gepresteerd heb, merk ik dat ik voor elke drie bladzijden die ik schreef, zeker één vorige bladzijde heb geschrapt! Stel je voor dat ik vandaag nog kritischer was geweest! Uiteindelijk bleef er dan misschien niets meer over van dat schrijfsel!
Wat ik wel jammer vind, is dat ik jullie niet enkele foto’s kan presenteren. Onze tuin (eigenlijk meer een weide of een kleine boomgaard, maar ik noem die “onze tuin” om die te onderscheiden van onze “schapenweide”) vertoonde zulke prachtige glinsterende spinnenwebben! Ik had aan Roger gevraagd daar een foto van te maken, maar hij had het blijkbaar veel te druk voor Heemkunde Groot Heers.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten