Sorry, mensen die deze avond nog een antwoord op een mail verwachten, maar dat stel ik tot morgen uit. Ik bedacht ineens dat wat ik nog in mijn dagboek wilde noteren, iedereen kan interesseren.
Toen we bij Lutti aankwamen, was Elena al een hele tijd, naar het schijnt, aan het wijzen naar haar jasje. Lutti vond haar ongeduld eigenaardig. En, inderdaad, toen ik, na een heel kort gesprek met de onthaalmoeder, haar jasje vanuit de hoop andere jasjes haalde, deed Elena heel enthousiast. Ongelooflijk enthousiast! En ze kon niet wachten tot we haar dat aandeden. Dat doet ze niet als we haar op onze gewone dag gaan afhalen: dan begint ze eerst van alles te vertellen (vandaag vervingen we haar andere grootmoeder). Komt die misschien iets vroeger aan dan wij? Heeft een peuter, net als een kat, misschien een soort innerlijke kalender?
Het viel mij op, maar ik stond er niet verder bij stil.
Maar tijdens ons middageten (ik had Elena ook een beetje brood en kaas gegeven), viel me weer iets op. Ze knoeide zoals gewoonlijk gezellig met haar eten. Maar zodra haar babystoel (afijn, de tafel ervan) te vuil werd, begon ze met haar knuffel (jawel, degene die ze overal meedraagt!) haar “tafeltje” grondig te vegen. Dat deed ze nooit vroeger bij ons. Ze wil soms wel “opruimen” na het spelen (en dan bedoel ik dingen in dozen leggen en daar een deksel op doen), maar op deze manier “schoonmaken” had ik haar nog nooit zien doen! En weer dacht ik aan haar andere oma, die de perfecte huisvrouw benadert waar ik soms jaloers op ben.
‘Geef toe dat het eigenaardig is,’ zei ik aan Roger toen ik hem daarover vertelde, ‘zou het kunnen dat ze eigenlijk halfbewust haar andere grootouders had verwacht vandaag?’
En hij, lachend: ‘Het zou kunnen! Maar met wat krijgen morgen dan de ouders van onze schoonzoon wel te maken?’ 
Nu, als Elena morgen niet te ziek is, wacht hen een vrolijk meisje dat wil stappen, spelen, luisteren, dansen en lachen. Maar, inderdaad, als Elena denkt dat het onze beurt is, is het mogelijk dat ze niet begint haar stoeltje te schoonmaken nog voor ze gedaan heeft met eten en morsen!
Ik denk dat het mogelijk is dat een baby en/of een peuter een innerlijke klok/kalender heeft, vermits ikzelf – die al zo ver van die leeftijd verwijderd ben – nog geregeld mijn innerlijke horloge aanspreek.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten