Aan de enkele vrienden die deze avond nog een antwoord op hun e-mail hadden verwacht: sorry! Antwoord volgt morgen (ik heb ook niet meer dan 24 uur in een dag, en ik slaap dan nog vrij lang!). Daarbij, na al het werk dat terugkeren uit een tentvakantie meebrengt, wilde ik eerst iets opzoeken: namelijk wat “chufa” nu precies betekent.
Ik heb voor het eerst gelezen over horchata (van chufa) toen ik nog kind was, in Congo. In het boek “L’éventail de Séville” van Paul-Jacques Bonzon las ik over een dorstlessende drank op basis van, dacht ik toen, amandelen. Dat boek, dat ik verschillende keren heb herlezen (zelfs onlangs nog) gaf me ook zin om Spanje te ontdekken. De tweede keer dat ik in Spanje was, nog voor Roger, dronk ik horchata in een bar in het zuiden. Heerlijk was dat, en zo verfrissend! Dat drankje werd toen geserveerd op ijssplinters, net zoals ijskoude koffie of fruitsap, en men noemde dat granizado.
Tegenwoordig vindt men die granizados nog zelden. Dit jaar heb ik ze nergens ontmoet.
Jaren heb ik gezocht wat chufa’s, de plant of de vrucht waarvan horchata wordt gemaakt, eigenlijk is. Ik vond alleen als vertaling gewoon “chufa”, “aardnoot” of “aardamandel”.
Deze avond heb ik echter even gezocht op Google en ik heb een uitleg gevonden. Het is helemaal geen amandel of pinda. Maar wel een heel gezonde knol! Waarom wordt die horchata niet uitgevoerd? En waarom maken wij hier niet zulk lekker drankje van die knol (die, als ik Wikipedia mag geloven – zie link hierboven – ook hier voorkomt)?
De gewassen knollen (foto op het Internet gevonden, zie link bij “foto”)
En hier vind je zelfs het recept en een (legendarische?) uitleg over de naam “horchata”!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten