woensdag 3 september 2014

Een nepverhaaltje, grapje, oma!

Ik vergat daarnet over dit te schrijven:

Nadat Elena bedklaar was gemaakt door haar mama, vroeg onze grote meid me of ik nog een verhaaltje kwam vertellen. Dat deed ik natuurlijk met veel plezier. Het werd weer Assepoester. Daarna vroeg Elena nog een verhaaltje en ik: ‘Nee, het is echt te laat, meisje’.
Elena weet echter heel goed hoe ze ons kan manipuleren: ‘Ik ga echt niet goed slapen als ik niet nog een verhaaltje krijg!’

‘Oké,’ zei ik, ‘dan nog een heel kort verhaal over de zeven geitjes en de wolf, maar zonder boek of prentjes’.

Onze grote meid leek daar echt van te genieten… Maar nadat ik haar een avondkus gaf,  vroeg ze me of ik het verhaal van de “zeven kindjes” kende.

Ik moest wel toegeven van niet: nooit van dat sprookje gehoord!

‘Dat verhaal bestaat niet, oma,’ lachte Elena, ‘het was een grapje!’.

Vertelt ze of schrijft ze later misschien over die “zeven kindjes”?

Geen opmerkingen:

Een reactie posten