zondag 18 januari 2015

Huisvrouw zijn

Tijdens het verjaardagfeestje voor Elena en Matthias viel me weer eens op dat ik niet reageer zoals de meeste vrouwen. Toen Matthias bijvoorbeeld zijn snoet en handen had bevuild met ansjovis (jawel!) dacht ik er niet aan die snoet en die handen schoon te maken. Andere vrouwen wel. Dit is maar een heel klein voorbeeld maar het valt me al jaren steeds meer op.

Nu, achteraf gezien, merk ik dat ik me dit weekend ook  gedroeg als een typische (huis)vrouw;  gemopperd terwijl ik bij het opstaan de resten opruimde van heel lange avonden: bierflesjes, wijnflessen, lege glazen, volle asbakken, lege borden en pannen van nachtelijke restjeseters, vuile vloeren van het morsen of met “buitenschoenen” binnenkomen, enzovoort! En dat mopperen vonden mijn “mannen” alles behalve leuk.

Ik begrijp ze. Er was een tijd dat ik me van al die dingen ook niet te veel aantrok, dat ik redeneerde zoals (of toch bijna zoals) mannen: ik zal daar wel voor zorgen als ik morgen de tijd vind.

Ondertussen ontmoet ik meer vrouwen en weet ik (jaja, via via!) dat er nu al geroddeld wordt over hoe slecht ik ben in dat huishouden waar zij toch zoveel belang aan hechten. En steekt mijn menselijk opzicht dus een beetje de kop op. En weet ik ook dat als ik alles op zijn beloop laat, zoals mannen het graag hebben (en ik eigenlijk ook), ik daarna minstens twee weken nodig heb om dit huis schoon te maken. En weet je wat, Hendrik en Roger? Ik was pas klaar met het schoonmaken eind vorige week, ten koste van mijn rug!  En eigenlijk moet ik al herbeginnen maar ik zou het nog een weekje willen uitstellen: pas na vorige donderdag leek mijn rug weer in orde!

Toch: sorry voor mijn gemopper dit weekend! Glimlach

Geen opmerkingen:

Een reactie posten