Het was geleden van september 2012: ziektes en andere belemmeringen zorgden ervoor dat (een deel van) de vrienden die elkaar leerden kennen in het zog van Dirk Lambrechts zaliger nu pas elkaar terugzagen bij vriendin Seany.
Van de mensen op de vorige “reünies” waren er enkele niet aanwezig, en er was een “nieuw” koppel bij (ikzelf vond dat heel “plezant”: hij is een van degenen die mij hebben aangemoedigd om mijn studies te hervatten in 1971, en ze wonen nu ook in Limburg: we kunnen dus gemakkelijk eens afspreken).
Ik heb genoten (en o, ja ik heb wel iets kunnen aantrekken: een zomerse T-shirt en daarboven een nog niet te versleten trui) 
.
Heel lekker eten en heel lekkere drank (à volonté), heel nostalgische muziek, heel sentimentele conversaties met veel herinneringen aan Dirk zaliger (maar ook over dat boek dat over hem wordt geschreven), en, ik weet niet echt waarom, voor mij, een heel weemoedig gevoel. Dat voelde ik vooral de paar keer dat ik buiten ging roken (tja, onze vrienden zijn “politiek correct” geworden op dat gebied).
We waren vlakbij het vroeger huis van mijn marraine en ik wandelde toen dus al rokend daar naartoe. De herinneringen (aan marraine, aan Dirk, aan onze jeugd) werden toen zo aangrijpend dat ik mijn tranen moest bedwingen toen ik weer naar binnen ging.
Toen we rond 21 uur naar huis vertrokken, merkte ik al gauw dat Roger de hoed, die hij met kerst had gekregen van Zeger, was vergeten! Reden genoeg voor hem om rechtsomkeer te maken!
Waardoor we pas rond 23 uur thuis waren!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten