Matthias was zo fier toen we hem bij Lutti afhaalden: hij had pas in het potje geplast! De eerste keer!
Thuis wilde hij niet gaan dutten, wel spelen, onder andere op zijn nieuwe speeltapijt. Rond 14:30 uur leek hij moe te worden maar weigerde hij nog steeds naar bed te gaan. Hij wees wel naar de tv (hij zegt nog steeds opvallend weinig) en ging in zijn relax zitten, duidelijk wachtend op onze reactie!
Hij heeft dan een poosje naar filmpjes gekeken, en werd wild enthousiast toen Bumba verscheen. Elena deed net hetzelfde op zijn leeftijd, maar ik heb het nooit begrepen! Waarom al dat geschreeuw en dat peutergebrabbel tussen Bumba en Bumbaloo? Afijn , het ligt aan mij zeker: ik vind het allemaal maar niks!
Natuurlijk viel Matthias bijna in slaap tegen de tijd dat we Elena moesten gaan afhalen! We legden hem in zijn bedje maar nog geen 5 minuten later hoorden we via de babyfoon “mama” roepen.
Dus gingen we met z’n drieën Elena afhalen. Die weer in onze armen sprong, volop vertelde en zong, en vroeg of ze met haar buurmeisje Anna mocht gaan spelen.
Dat mocht ze na onze korte boodschappen (en we speelden ondertussen dat we apen waren: ik denk dat de andere klanten zich vragen stelden bij onze “hoehoe’s”, ‘want apen kunnen niet spreken, hé, oma?’. 
Matthias (hij lijkt echt alles te begrijpen) deed lustig mee!
“Thuis”, terwijl Matthias op de schoot van opa naar een verhaaltje luisterde, liep ik met Elena naar de scheiding tussen hun tuin en die van de buren. ‘Hoe laat moet ik terugkomen?’, vroeg Elena. En ik: ‘Om 5 (17) uur’. ‘Oké, dan zeg ik dat tegen de mama van Anna!’.
Op “ons” terras stak ik een sigaret op en toen kwamen er enkele mails binnen op mijn smartphone. Een bestelling van 16 nummers van de Limburgse Monografieën. Er zijn heel oude nummers bij en ik geraakte een beetje in paniek: ik vreesde dat ik de meeste niet meer zou kunnen bezorgen. De tweede mail ging ook daarover (en kwam van Jan Gerits): die eerste mail had hij ook aangekregen en hij kan me desnoods uit de nood helpen door zijn eigen collectie aan te spreken. Roger heeft later (nadat ik weer binnen was) ook aangeboden desnoods exemplaren te scannen. Als ik die in het archief heb (deze avond geen tijd gehad om dat na te gaan), is dat inderdaad een goede oplossing.
Ondertussen had Roger nog een bestelling aangekregen voor het etentje van Heemkunde. We zochten online het telefoonnummer van De Horne en belden even naar Stijn. Waarom lezen mensen hun brieven (in dit geval een uitnodiging) zo zelden fatsoenlijk? Aan iedereen werd gevraagd voor 2 januari in te schrijven, en op te geven of hij/zij kiest voor vis of wild!
Stipt om 17 uur (ik was net begonnen aan de bereiding van het avondmaal) kwam Elena terug via de tuinen. ‘Anna was niet flink,’ vertelde ze me, ‘ze huilde zo fel toen ik naar huis moest dat haar mama zei dat als ze dat verder deed, ik nooit meer zou mogen komen spelen! Ik zei toen (en dit zei ons meisje met een ongelooflijk strenge uitdrukking) “ja!” tegen haar mama’.
We hebben gegeten en de kindjes kregen weer een ijsje als dessert en Roger en ik reden naar huis. Waar ik heel snel alle mails kort beantwoordde (er waren er ook over verkeerde facturering voor Oostland van de KVLS, maar nu ben ik echt te moe, over dat probleem vertel ik later wel eens) en vooral (ook heel kort beantwoord) mails van vrienden met problemen. Die ik natuurlijk niet kan oplossen.
Ik begon nog wel te zoeken naar al die bestelde Limburgse monografieën, maar ik ben te moe en het is te donker (de meesten monografieën liggen in het poorthuis). Probleem naar morgen verdaagd dus!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten