Die wordt soms nogal op de proef gesteld!
Vandaag kreeg ik een website te vertalen. Omdat ik blijkbaar alleen sommige delen moest vertalen, heb ik gezocht naar de website, en daar vond ik inderdaad al vertaalde delen. Maar hoe stuntelig! Mijn eerste idee was om de klant daarover iets te mailen. Als mijn Franse tekst naast die al bestaande tekst komt te staan, dacht ik, dan zou men mij kunnen vereenzelvigen met al die teksten in slecht Frans. Maar (gelukkig?) staat de naam van de vertaler daar niet bij. Dus heb ik niets gezegd aan de klant, ook al omdat ik de vorige vertaler niet in verlegenheid wilde brengen.
Wel dacht ik aan de keren dat ik ook aan mezelf heb getwijfeld.
Bijvoorbeeld omdat ik ineens niets meer hoorde van een klant. Dan begin je immers te denken dat je bij de laatste vertaling voor hem een grove fout hebt geschreven. Tot die klant weer opduikt na jaren!
Ik had dat vorig jaar voor, vlak voor we op vakantie zouden vertrekken. Van een klant waar ik al meer dan 6 jaar niets meer van had gehoord, kwam er ineens een vertaling binnen.
Ik heb die nog gemaakt, opgestuurd, en een maand later, toen we terugkwamen uit Frankrijk en Spanje (http://jessymaesen.blogspot.com/2010/02/naar-frankrijk-en-spanje-2009.html) wachtte er een mail. Klant had de vertaling laten nalezen en ‘er waren fouten gevonden’. Gelukkig stuurde klant de correcties ook op. Want, wat zag ik? Nu pas stond de tekst vol fouten!
Als er een zaak is die ik heel goed ken, is het wel de Franse spraakkunst. En daar zondigen veel vertalers tegen (in het Nederlands doen zelfs mensen die zich schrijver noemen dat, zie http://jessymaesen.blogspot.com/2010/03/het-einde-van-de-standaardtaal.html ). Maar ja, het kwaad was gebeurd, want klant beweerde dat zijn klant niet klaagde over de ‘verbeterde vertaling’. Uiteraard niet: hij had de fouten waarschijnlijk zelfs niet opgemerkt! Maar sommige lezers merken die wel op!
Nog een geluk dat van ons, vertalers, de naam niet staat onder onze vertaalde teksten!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten