Vandaag gingen we nog even op visite bij de nicht Jeannine Leduc van Roger (de dochter van zijn tante die nog les heeft gegeven in dat mysterieuze Hooghuis in Gutschoven). We genoten bij een Limburgse pruimentaart van de heerlijke najaarszon. Roger zijn “kozijn” Louis herstelt maar niet van zijn beroerte, vertelde Jeannine ons: hij is nog steeds zo goed als helemaal verlamd aan één zijde.
Thuis vroeg Roger mij of ik besefte dat zoiets iedereen kan overkomen, op eender welk moment! En of ik dat weet! Ik denk daar zelfs veel te vaak aan! In feite ben ik banger voor dat soort accidenten (embolie, infarct, maag- of hersenbloeding, scheuren van een aneurysma, enzovoort) dan voor kanker!
Barney heeft ondertussen opgebeld! Vlak voor hij naar de luchthaven werd gereden met bestemming Dublin (dus thuis), na het optreden in Gent. Wat heb ik toch een bewondering voor die mannen: op hun leeftijd nog optreden en bomvolle zalen in hun greep krijgen, en daarna naar huis vliegen (Barney, in feite een visser, is doodsbang in een vliegtuig)!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten