We gingen Elena weer afhalen bij Lutti, waar ze op ons begon te wuiven zodra ze ons zag. Ook op Lutti (de onthaalmoeder) wuifde ze en kraaide ze ‘dadada’ toen we met haar naar de auto gingen. Ze heeft een klank toegevoegd aan haar repertorium. Heel vaak zegt ze nu ook ‘jajajaja’. En ze doet pogingen om op knieën en handen te kruipen!
We waren later dan anders (een ongeluk op de snelweg, gelukkig blijkbaar zonder slachtoffers) en heel kort na ons kwam dus Elvira thuis. Vlak na ons middagmaal ging Elena een dutje doen. Maar ze vocht wel lang tegen de slaap. Normaal, denk ik: er valt zoveel te ontdekken. Onder andere halssnoeren! Ik had vandaag op een zwarte T-shirt een halssnoer aan dat Elvira lang geleden voor mij heeft gemaakt, in de kleuren zilver, blauw en purper. En Elena wilde die constant vastgrijpen en in haar mond steken. Tijdens haar dutje heb ik het juweel uitgedaan: stel je voor dat het Elena zou lukken een paar kralen los te krijgen (met haar eerste tandje? Want ja, dat is er doorgekomen een paar dagen geleden) en ze in te slikken!
Roger, die niet van juwelen houdt, zal wel blij zijn geweest! 
Elvira bleek niet heel veel voorbereidingen te moeten maken vandaag en ging na een poosje boodschappen doen met Roger. Ik bleef “thuis” om Elena op te vangen als ze wakker zou worden. En wat was ze weer druk bezig na haar slaapje!
Nadat ik een stoofschotel te sudderen had opgezet (het was iets kouder vandaag, de Sint-Michielszomer lijkt voorbij) gaf ik haar nog een beetje yoghurt en probeerde haar weer even te slapen te leggen. Zolang ik bij haar bleef in haar kamer, leek het of ze zou insluimeren. Maar als ik de kamer uitging, zette ze zich meteen recht en begon te wenen. Elvira moest toen haar avondles gaan geven en ik zei haar dat ik Elena toch nog even aan haar lot zou overlaten in haar bedje: ze zou wel in slaap vallen. Jawadde, zoals ze zeggen in Antwerpen! Na 7 minuten (Elvira was toen al vertrokken) kon ik het niet meer aanhoren en ben ik haar weer gaan halen.
Ze begon meteen weer te spelen, te kruipen, en veel te lachen. Was ze dan toch niet zo moe?
Iets voor 7 uur kwam Zeger eraan. We aten – weer zonder Elvira en Geert - terwijl Elena in haar kinderstoel zat. Nog steeds heel goed wakker. En Roger en Zeger begonnen een gesprek over fotografie. Daardoor komt het dat ik vergeten ben hem iets te vragen, namelijk hoe het kwam dat het Hendrik en mij onlangs maar niet lukte te chatten via Skype. Hendrik beweert dat hij mij nooit meer online ziet, ik heb geprobeerd hem via Skype op te roepen, en omgekeerd, maar het lukte ons niet. Eigenlijk had ik de vraag ook eerder aan Elvira kunnen stellen natuurlijk!
En toen werd Elena duidelijk weer moe. Ze wreef constant in haar oogjes (lijkt een cliché hé, maar dat deden onze kinderen ook). Ik gaf haar een laatste flesje melk en ze viel weer half in slaap in mijn armen.
En vertrok meteen naar dromenland toen ik haar in haar bedje had gelegd.
Rond die tijd vertrok Zeger, en rond 22:30 uur kwamen Geert en daarna Elvira thuis van hun les. En wij vertrokken naar ons huis!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten