Ik denk dat het dinsdag middag was toen we bij de post de uitnodiging vonden voor het mosselfeest in Bommershoven, georganiseerd door onder andere Roger zijn nicht en aangetrouwde “kozijn”. Die uitnodiging komt altijd vrij laat aan, en dat is me bij andere verenigingen in deze streek nog opgevallen (ook de KVLS verstuurt volgens mij haar uitnodigingen te laat).
Maar kom, wij waren deze avond vrij. Roger belde meteen naar zijn zussen en broer om te vragen of ze ook niet zouden komen. Alleen zijn jongste zus was bezet.
Rond 18 uur ontmoetten we elkaar allemaal in de bomvolle zaal. En natuurlijk begroetten we eerst onze nichten, achternichten en partners (daarbij was ook de “achterkozijn” – en echtgenote - van Roger die gisteren samen met ons Beneo Orafti bezochten). Het werd een uitwisselen van nieuwtjes, de ene sprak over haar vele medische problemen, de andere dan weer over haar bijna volwassen kinderen. En de eerste vroeg me of ik nog schreef. Ik vertelde over het boek waarvan ik dikwijls denk dat ik het toch maar niet moet verder schrijven omdat ik zoveel mensen zal kwetsen. En toen ik het had over het “plat spreken” van vooral Antwerpenaars, gaf haar man mij gelijk: hij heeft immers een poosje in Antwerpen gewerkt!
En daarna bestelden we ons eten. Ik had niet echt zin in mosselen deze avond en nam dus een koude schotel. Die heel copieus en heel lekker bleek. En de zussen, de broer, de schoonbroer en schoonzus van Roger en wij hebben bij enkele pintjes of glazen witte wijn gezellig bijgepraat tot iets over 22 uur. Heel fijn was het, alleen moesten onze Spaanse schoonbroer en ik weer telkens naar buiten als we een sigaret wilden opsteken. Hij vertelde me dat je het nu in Spanje voelt, dat rookverbod: veel minder mensen in de bars. Dat hadden we tijdens onze reis ook opgemerkt, dat er veel meer mensen op de terrassen zaten. Toen leende het weer zich er nog toe, maar wat in de winter (en het kan in Spanje op sommige plekken echt heel koud zijn in de winter)?
Toen we naar huis gingen, nadat we de inrichters hadden gedag gekust en bedankt voor de fijne sfeer en het lekkere eten (de mosselen – waar ik vandaag niet van geproefd heb – zijn daar altijd ontzettend lekker), zei mijn schoonzusje: ‘Eigenlijk zouden we nog ergens gezellig een pint samen moeten kunnen gaan drinken!’
Maar dat was niet mogelijk: dat zou het alcoholgehalte in ons bloed de hoogte hebben doen inschieten en voor problemen kunnen zorgen bij een eventuele controle onder weg! Controles, verbodsbepalingen, ze schijnen tegenwoordig zo fel deel uit te maken van ons leven dat we soms niet meer kunnen doen wat we spontaan graag zouden doen!
Vlak voor ons vertrek maakten Roger en ik enkele foto’s van ons gezelschap. Een van de inrichters vroeg me of we ze op het Internet konden zetten als een soort reclame voor hun mosselfeesten. Wel, dat doe ik bij deze!
Foto’s Roger (en soms van mij)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten