Vandaag gingen we weer babysitten. Elena (die nu twee tandjes heeft) was heel opgewekt, heel actief, en heeft vrij weinig geslapen. En trok zichzelf natuurlijk constant recht: aan de salontafel, aan de spijlen van haar box, aan mijn handen en benen. En fier dat ze is als ze staat te waggelen op haar beentjes! Op een zeker ogenblik liet ze met één hand de spijlen van haar box los om een knuffel op te rapen. En eigenaardig genoeg ging dat heel soepel, en bleef ze kaarsrecht staan met het beertje in haar vrije arm. Wat ze nu ook begint te doen, is haar wang tegen de mijne leggen alsof ze een kusje wil geven (maar dat kan ze nog niet).
Een vriendin van mij, Jeannine, die ik destijds in Antwerpen aan de schoolpoort van onze kinderen heb leren kennen, had aan Elvira gevraagd of ze vandaag mocht kennis komen maken met haar baby. En ze kwam deze middag aan met haar oudste dochter. Grappig: ik heb Jeannine leren kennen toen Elvira zelf nog een baby was en Jeannine haar jongste dochter een peuter. Nu is die al moeder van grote kinderen. De oudste dochter is vrijgezel. Zij en haar moeder hadden een leuk boekje en heel mooie blauwe blokjes, die samen kunnen gevoegd worden tot een prachtige bloem, bij voor Elena. In het begin was Elena een beetje argwanend: weer nieuwe gezichten. Maar al gauw begon ze te spelen met de blokjes en te kijken in (en te sabbelen aan) het boekje. En kroop ze zelfs op schoot bij de dochter van mijn vriendin. Die haar ook in slaap gewiegd kreeg.
Het heeft deze middag geregend, gehageld en zelfs gedonderd. Maar daarna scheen de zon weer en we gingen even de tuin in, mijn vriendin, haar dochter en wij. En daar ontdekten zij (nog voor ik ze zag), tussen andere paddenstoelen waarvan ik de naam niet ken, prachtige vliegenzwammen. Ik dacht altijd dat die heel giftig waren, maar nu lees ik (zie link hierboven) dat ze vooral hallucinogeen zijn.
Deze avond kwam Zeger eraan. Die weer eens bewees dat kinderen niet veel speelgoed nodig hebben om gelukkig te zijn:
En nadat Elena na haar laatste flesje in haar bedje werd gelegd, terwijl Roger ik weet niet wat deed op onze netbook, keken Zeger en ik naar een paar afleveringen van “Friends”.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten