Terwijl Roger vandaag mijn vroegere cursist verder hielp puin naar het containerpark van Tongeren te brengen, wilde ik eigenlijk beginnen ramen lappen. Maar ik voelde me een beetje koortsig, en daarbij: het regende. Plus dat ik alleen de ruiten van de keuken zou kunnen onder handen nemen, want zodra die werken aan de gevel echt beginnen, worden de vensters in de voorgevel toch weer smerig.
Ik ging dus liggen in de relax, met de bedoeling nog even te slapen (dat is het beste medicijn tegen een serieuze verkoudheid, want nee, ik heb geen influenza: het verschil ken ik heel goed). Ik nam er wel “Bartje” van Anne De Vries bij, want ik heb dat boek nog niet gelezen, hoewel we het al jaren in ons bezit hebben. Eigenlijk ontgoochelde het me een beetje: veel te veel details, uitweidingen, herhalingen. Het lijkt wel of De Vries niet heeft durven schrappen. En de taal is toch echt zo oubollig! Hoe is dat toch mogelijk met nog geen 100 jaar verschil? Is Nederlands, in tegenstelling tot Frans, waarin ik met alle gemak boeken van meer dan 200 jaar geleden lees, dan zo levendig? De inhoud is wel heel interessant: ik wist niet dat in het begin van vorige eeuw mensen in Nederland nog zo armoedig leefden!
Iets over 15 uur hield de regen op. En net op dat moment kwam er weer een dringende vertaling binnen. In feite was ik blij dat ik die ramen kon laten links liggen! 
Al hoestend, proestend, niezend, bibberend en zwetend (afwisselend) heb ik die tekst op een paar uurtjes afgekregen. En toen kwam Roger thuis.
Ik zorgde voor weer eens een lekkere linzensoep. Terwijl we ervan smulden, vroeg Roger of ik mijn recept al ooit had gedeeld met mijn blogvolgers. Nee dus, hoewel sommige mensen er mij ooit naar gevraagd hebben.
Beloofd, mensen, mijn volgende post gaat over die linzensoep! Alleen voor wie van peulvruchten houdt natuurlijk!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten