Dat werd gisteren gevierd, samen met de verjaardag van Elena. Matthias was weer zijn goedlachse zelve die niet goed begreep waarom hij ineens chips mocht eten, én gebak na zijn fruitpap (gebak dat hij voor de eerste keer helemaal zelf - en fier - heeft opgelepeld), waarom er zoveel cadeautjes waren en zoveel mensen.
Elena, die wel had uitgekeken naar het feest, leek eerst wat overdonderd door al dat volk en zei niet veel. Pas later op de dag begon ze te ontdooien en duidelijk te genieten van al dat lekkers en moois; en weer rollenspelletjes te spelen. Vanaf dan heeft ze er erg van genoten en gelijk had ze: het eten was weer ontzettend lekker en er heerste een heel gezellige, gemoedelijke sfeer!
Toen we naar huis reden, was het al over bedtijd voor de kindjes.
Nany kwam hier logeren en dat betekende weer tot in de vroege uurtjes blijven praten bij nog een drankje.
Vandaag heeft het praktisch de hele dag geregend: we hebben de dag doorgebracht aan de keukentafel, natuurlijk weer al pratend, terwijl ik kookte en Nany een rok die ik ooit van mijn zus heb geërfd vermaakte. Daarna hebben we haar naar het station van Tongeren gereden waar ze de trein nam naar Antwerpen.
Van thuis uit belde ze me deze avond om onder andere te zeggen dat ze druipnat was aangekomen! Ik geloof dat het tijd is voor ons om in te zien dat wij wat vaker naar haar moeten in plaats van zij naar ons: zij wordt in mei 83 jaar en die bus- en treinreizen worden wat te zwaar voor haar, vermoed ik.
Omdat ik vandaag niets anders heb gedaan dan koken en kletsen (nee, het woord is niet helemaal correct: ik heb bijna uitsluitend geluisterd!), moest ik deze avond mijn ander werk wel inhalen… En daar ben ik op dit uur nog steeds mee bezig.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten