Hij was er niet zo heel graag bij (‘vanaf nu verjaar ik niet meer’) maar de kaartjes, de mails, de Facebookwensen, de telefoontjes, de bloemen vanwege zijn vroegere werkgever lieten er geen twijfel over bestaan: Roger is nu 70 jaar!
Foto’s Roger
Terwijl ze deze middag op de speelplaats in mijn armen sprong,vertelde Elena over haar verjaardag gisteren. Ik vroeg: ‘Weet je wie er vandaag verjaart?’
‘Tuur!’ antwoordde ze. En ik ‘En ook opa!’ Ik zag haar nadenken. ‘Ik jaarde gisteren,’ legde ze nog uit, ‘maar vandaag ben ik niet meer drie jaar!’
Ik legde haar uit dat ze drie blijft tot ze er vier wordt. Weer zag ik haar nadenken! Dan vertelde ze me dat er binnenkort nog een feestje komt, voor haar en voor Matthias. Dan zou er taart zijn, en ballonnen; maar die opblazen zou haar papa moeten doen, want haar mama kon dat niet. Die kon echter heel goed cake bakken. De enkele keren dat ik dat zelf heb geprobeerd, lukte het me niet en dat vertelde ik haar. ‘Dat is toch niet moeilijk, hoor,’ antwoordde ze, ‘mama kan het jou leren!’.
Matthias sliep toen we hem afhaalden bij Lutti en werd helemaal niet wakker tijdens de rit, ondanks het gebabbel van Elena. Zodra we thuis waren, ontwaakte hij echter wel en meteen na ons middagmaal begon hij te spelen met zijn auto’s en zijn garage, zich weer aan alles recht te trekken en heel veel te brabbelen en te lachen (ik merk dat Roger geen enkele foto van hem heeft gemaakt vandaag). Elena toonde me haar poppenhuisje, haar knutselwerkjes, speelde weer rollenspelletjes en wilde daarna schilderen.
Dan was het tijd voor het vieruurtje en onze dochter toverde een rest taart van gisteren uit de koelkast. Ze plaatste er 7 kaarsjes op, die Elena absoluut zelf wilde uitblazen.
Foto’s Roger
Daarna vond ze dat we moesten zingen van “Lang zal hij leven” en dat herhaalde ze zeker drie keer, waarbij de “Tiptiptip hoera” telkens extra luid werd geroepen.
Foto Roger
Kort na zijn fruitpap ging Matthias dutten, Elena bleef nog een poosje op. Roger mocht kiezen wat we zouden eten deze avond, en echt waar: Elena leek ontzettend blij met zijn keuze (broccoli en zalm).
Helaas viel ze uiteindelijk zelf in slaap en ze sliep nog toen het etenstijd was (onze dochter moest geen les geven deze avond, we aten dus gezellig allemaal samen, buiten Elena die pas na het avondmaal wakker werd en van wie het bord in de magnetron werd opgewarmd).
Roger en ik zijn vlak na het avondmaal van Elena vertrokken. Ten eerste wilde ik haar ouders een gezellige avond onder elkaar gunnen (zo vaak hebben ze die kans niet) en ten tweede… Ik wilde Roger thuis de kans geven al te genieten van een van de twee Havannasigaren die hij van zijn dochter en schoonzoon cadeau heeft gekregen! En ten derde, maar dat waren we bijna vergeten: hij moest hier nog brood bakken!
P.S. O ja, ik heb een antwoord (en verontschuldigingen) gekregen van de gemeente: de klusjesvrouw moest vorige vrijdag onverwacht dringend ander werk verrichten en ze waren gewoon vergeten ons daar van op de hoogte te brengen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten