vrijdag 10 januari 2014

Tevergeefs wachten op de klusjesvrouw van de gemeente!

Ze had ons beloofd vandaag te komen om ons te helpen al dat snoeihout op te bergen zodat de technische gemeentedienst het maandag kan hakselen. We stonden deze ochtend dus vol moed op: eindelijk, na maanden wachten zou het gebeuren! Er was gezegd dat we die vrouw mochten verwachten vanaf 8:30 uur. Het werd 9 uur, 10 uur, en nog steeds kwam ze niet opdagen. Roger vroeg me: ‘Wat doen we?’ En ik, die dacht dat hij een wandeling of iets dergelijks voorstelde, antwoordde, goed wetende dat het opbergwerk voor ons eigenlijk te zwaar is: ‘We kunnen niets anders doen dan wachten!’

‘Nee, ik bedoel dat we er misschien best zelf aan beginnen’, antwoordde Roger. Hij had gelijk!

Een dikke drie uur hebben we gewerkt en een zestal aanhangwagens vol takken hebben we weggebracht naar de plek waar de hakseldienst ze zal komen versnipperen. Ondertussen nog steeds geen klusjesvrouw te bespeuren. Mijn rug begon serieus pijn te doen, mijn armen en benen werden stram, Roger begon ook tekenen van vermoeidheid te vertonen.

Na een laat middagmaal moest hij naar Heks om het lokaal voor het Heemkunde-etentje van deze avond te helpen klaarmaken. Ik bleef thuis, in de hoop dat de beloofde hulp alsnog zou opdagen, en heimelijk met een beetje schrik dat ik dan spontaan zou aanbieden te helpen, want mijn rug had het al zwaar te verduren gehad.

Rond 16 uur kwam Roger terug en had ik nog steeds niemand van de gemeente ontmoet. Ik surfte even naar de website van de gemeente waar ik bevestigd zag wat ik vreesde: na de middag was het dienstencentrum vandaag gesloten (ik had dus eigenlijk niet meer hoeven wachten).

Daarna was het tijd om een douche te nemen en ons om te kleden voor het feest van deze avond dat heel gezellig werd (maar meer daarover in een volgende post).

We weten echter dat, als we al dat snoeisel tegen maandagochtend op zijn plaats willen hebben, we morgen en ook zondag (normaal gezien voor mij zoveel mogelijk rustdag) onze rug even hard zullen moeten pijnigen als vandaag!

Gemeente Heers, je ontgoochelt me heel fel! Geërgerd

Geen opmerkingen:

Een reactie posten