De KVLS organiseerde deze middag een literaire activiteit in “De Tijd Hervonden” (Hasselt). Lang geleden had Roger mij gewaarschuwd: ‘Ik rijd niet meer naar Hasselt als het niet absoluut nodig is’. Ik begrijp hem: Hasselt is geen autovriendelijke stad en er een parkeerplaats vinden is bijna niet te doen.
‘We kunnen er eventueel wel met de bus naartoe gaan,’ stelde Roger vandaag voor. Helaas, op de buskaart die ik op 4 november kocht, staat nog welgeteld 1,50 euro krediet terwijl een rit heen en terug van hier naar Hasselt 3,80 euro kost. Een nieuwe buskaart kopen vind ik te gek: vanaf volgende zaterdag rijd ik (een poosje, want die regels veranderen volgend jaar) gratis.
We gingen dus niet. Maar… Roger had wel zin om naar Sint-Truiden te rijden (parkeren levert daar – voorlopig nog – geen probleem op).
We liepen er een hele tijd rond. Sint-Truiden is rustiger dan Hasselt en eigenlijk bevalt die stad me nog veel meer. We gingen zelfs de C&A binnen waar mij opviel dat Roger vrij meteen naar de herenjassen ging kijken (en het viel mij ook op dat kleren daar echt betaalbaar zijn: hoe doen ze dat? Kinderarbeid in ontwikkelingslanden?). Er hing veel dat Roger leek te bekoren. ‘Eigenlijk is het gevaarlijk, zulke winkel binnenlopen’, zei hij. En ik: ‘Voor mij helemaal niet!’.
Ben ik abnormaal? Want wat mezelf betreft, konden we niet snel genoeg die winkel buitengaan (ik zag wel, in het voorbijlopen, hier en daar iets hangen dat ik mooi vond, maar vermits ik voorlopig niets nodig heb…). Andere vrouwen waren van alles aan het passen of aan het keuren en leken daar veel plezier aan te beleven. Ik dus niet!
In een andere straat zag ik een heel aantal vrouwen gefascineerd kijken naar de etalage van een juwelierswinkel. Ik wilde er voorbijlopen toen Roger ook halt hield voor dat uitstalraam. Juwelen interesseren hem niet (hij heeft zelfs liever dat ik absoluut niets daarvan draag, zelfs geen fantasiejuweeltjes – die ik af en toe wel durf aan te doen om bijvoorbeeld een zwarte jurk een beetje op te vrolijken) maar in zo’n etalage liggen ook horloges! En die fascineren Roger dan weer wel! 
Roger heeft dus voldoende beweging gekregen, al is shoppen echt niet mijn ding (we hebben wel niets gekocht).
Eens vertelde ik dat aan een dame uit onze vriendenkring die wel graag winkelt en concludeerde ik al lachend: ‘Roger heeft geluk met mij wat dat betreft’. En zij: ‘Ach, maar mijn man heeft daar ook geen last van hoor: hij hoeft niet mee te gaan als ik kleren ga kopen! Van mij mag hij ondertussen echt een terrasje aandoen!’
Ze had duidelijk niet door dat ik bedoelde dat Roger geluk heeft dat ik weinig geld uitgeef aan kleren! 
Geen opmerkingen:
Een reactie posten