Elena had veel te vertellen toen we haar van school afhaalden. Matthias was thuis bij onze dochter (nee hoor, hij was niet ziek: Lutti had een dagje vrij).
We aten en daarna, terwijl onze dochter aan haar lesvoorbereidingen begon, moest ik spelen (opa soms ook, maar ik toch het meest). Ik was achtereenvolgens een paard, een prins ((Elena was toen een prinses en haar driewieler een paard) en een hond. Opa was op een zeker ogenblik een dierenarts. En Matthias was het kind van de prinses en de prins, en daarna een dokter. De rollen wisselden constant!
‘Zouden we niet gaan wandelen,’ stelde ik voor, ‘het is immers zo mooi weer!’
‘Gaan we naar het speelplein?’, vroeg Elena.
Waarom ook niet?
Ze hebben genoten, Elena en Matthias: vooral van de schommels en de wip, en Matthias van het lopen door de knisperende bladeren.
Rond 15 uur leken ze plotseling heel moe. We gingen terug “naar huis” waar allebei de kindjes twee uur dutten. Daarna had hun mama tijd om te vertellen uit een boekje terwijl de kindjes wat fruit aten en ik voor het avondmaal zorgde (pompoensoep, zalm en broccoli).
Roger en ik zijn kort na het avondeten vertrokken: thuis wachtte nog een beetje werk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten