Voetbalwaanzin

Jan Gerits stuurde me gisteren een mail én lezersbrief door van Felix Bergers (lezersbrief die nergens zou zijn gepubliceerd). Ik doe het hier even wel:

Op 1 juli, midden in het wereldkampioenschap voetbal, stuurde ik
onderstaande lezersbrief naar twee kranten en drie weekbladen.

Voor zover ik weet werd hij nergens gepubliceerd.

Dat vind ik vreemd, want ik vermoed dat er wel lezersbrieven
met minder inhoud worden afgedrukt.

Blijkbaar bracht het stukje een gedachte die niet mocht gedacht worden.

Dus ook in onze vrije wereld met zijn vrije meningsuiting worden
meningen weg geselecteerd als ze dwars staan op het heersende discours. 
Of op een massapsychose. Volgens mij schuilt

daar een groot maatschappelijk gevaar in, als het voetbal omwille van
zijn populariteit boven de democratische politieke controle komt te staan.

Als je je herkent in de inhoud van mijn lezersbrief, mail hem dan maar rond.  

Zo veel mogelijk. Of zet hem op Facebook.

Felix Bergers

Voetbalwaanzin

Miljoenen burgers hebben weer iets om de ondraaglijke lichtheid van het bestaan 
te bestrijden: voetbal. 
Ze realiseren zich niet dat ze zich emotioneel laten meeslepen in de super 
commerciële handel van harde zakenmensen, in een neoliberale wereld 
in het kwadraat. In korte tijd is die ook geglobaliseerd. 
Terwijl de Belgische clubs in Chinese en Japanse handen terechtkomen,
koopt een Belgisch zakenman clubs op in Engeland, Spanje en Duitsland. 

Ook de voetballers zelf kennen een verhoogde mobiliteit, in een ware koehandel.
Lang duurt hun clubliefde niet als het geld roept. Hoe graag willen de voetballers 
van het Europese continent spelen voor Chelsea! Is het omwille van de poëzie 
van de plaatselijke stadsarchitectuur of omwille van de duistere petroleumdollars 
van Roman Abramovich? 
En de brave burgers identificeren zich vol vuur met helden die in een maand 
meer verdienen dan zijzelf in een gans leven... 

Je zou zeggen: vadertje staat zal deze bedragen graag afromen. Maar nee, 
de voetballers genieten, omwille van de internationale competitiviteit, van 
een fiscaal en sociaal gunstregime. 
En daarbovenop gaan er ontzaglijke subsidiebedragen naar het voetbal - in plaats 
van naar de maatschappelijke problemen. "Geef de mensen brood en spelen", 
zei de Romeinse dichter Juvenalis. 
De huidige overheid geeft wel niet zo graag veel brood aan mensen in armoede, 
maar spelen des te liever. Zonder veel controle of regulering. 

Je zou zeggen: dan komen de mensen wel op straat, om aan te klagen dat de politici 
schrik hebben om schoonschip te maken met het geld in het voetbal. Maar zelfs 
gokschandalen en wedstrijdafspraken ten spijt: nog niet. Ze komen alleen op straat 
om te vieren dat "wij" gewonnen hebben, al hebben ze er heel wat bij verloren. 
Maar ik hoop dat in de toekomst voldoende kritische burgers elkaar vinden om 
duidelijk te maken dat het gedoogbeleid tegenover deze zwendel een woekerende
kanker is, en onaanvaardbaar in een geciviliseerde wereld.

Felix Bergers, As