Deze middag kregen we eindelijk nog eens bezoek van overbuurvrouw Marie-Claire! We hadden wel even gechat tijdens de lockdown maar veel meer contact was er niet. Ik wist bijvoorbeeld niet dat ze onlangs haar schoonbroer was verloren (en dacht meteen terug aan precies drie jaar geleden, toen ik het overlijden van mijn lieve "Nononc" vernam). We hebben vrij lang bijgepraat, buurvrouw en wij en ik was oprecht blij haar terug te zien!
Daarna, terwijl ik onze werkkamer een beetje opruimde voor dat Roger die zou stofzuigen, een telefoontje met Nany. Die me heel fier vertelde dat ze pas nieuwe schoenen had gekocht. Ze wist ook dat een van onze kennissen (gevaccineerd) Covid 19 heeft opgedaan. Nany was er heel gerust op, hoewel ze onlangs nog samen met die persoon op een feestje was: 'Ik heb al drie prikjes gekregen.' Ikzelf voel me minder gerust!
Terwijl onze avondstoofschotel stond te sudderen, een telefoontje van straatgenote V. Of haar kleinzoon even mocht langskomen. Uiteraard, dat hadden we toch beloofd! Roger en ik hielpen kleinzoon L. met zijn schooltaak (die hij in feite perfect had uitgevoerd) en de jongen toonde me fier zijn laatste schoolresultaten. Hij is een kalme, heel stille jongen... en, als ik die punten mag geloven, een heel verstandig ventje!
Maar het hoogtepunt van deze dag was toch de brief van Elena die we deze ochtend in de bus vonden. Ze vertelt erin over die zeeklas en lijkt heel enthousiast. Ze spreekt niet over ons kaartje, dus ik denk dat brief en kaartje elkaar gekruist hebben. Omdat ze deze avond al terug naar huis komt, heb ik haar brief met een mail beantwoord (nadat ik eerst een bericht van Zeger had beantwoord).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten