Enkele mensen hebben me vandaag gevraagd of ik soms niet overdrijf met mijn vertaalwerk én of die job mij nooit verveelt.
Op de twee vragen moet ik over het algemeen ‘Nee’ antwoorden. De tijd is lang voorbij dat ik dagen aan een stuk ‘overuren’ doe. Ik doseer het werk, weiger wat te stresserend lijkt, en zorg meestal dat ik voldoende ontspanning krijg. Dat ik daardoor veel minder geld binnenkrijg dan vroeger is niet erg: we hebben als ouder koppel zonder kinderen ook veel minder uitgaven.
Bijna alle teksten die ik moet vertalen leren mij iets bij. Dus vervelend zijn ze uiterst zelden. Jammer dat ik niet zo maar mag vertellen over de onderwerpen die de revue passeren op mijn pc! Maar het gebeurt niet zelden dat ik iets vertaal dat pas dagen, en soms maanden, later algemeen nieuws zal worden.
Maar ik geef toe dat ik gisteren een beetje overdreven had. Dat lag echter alleen aan mij, en niet aan de opdrachtgever! Ik zou de vertalingen deze avond leveren en ik wist dat ik ze op twee dagen rustig klaar kon krijgen. Maar ik had ook gelezen dat vandaag zulke zachte dag zou worden qua temperatuur (en wilde dus absoluut gaan wandelen vandaag), én deze avond wilde ik Roger vergezellen naar een lezing van Heemkunde Groot Heers.
Daarom had ik geprobeerd het hele werk gisteren klaar te krijgen. Dat is echter niet gelukt: vandaag heb ik nog twee uurtjes moeten verder vertalen.
Maar… Daarna zijn we effectief gaan wandelen. In Widooie. Roger wilde onder andere op zoek naar een veldkruis dat we daar ooit hadden gezien. En we hebben het gevonden. Roger kon zelfs, met een beetje moeite, het opschrift ontcijferen:
‘Ici fut tué par son cheval le sieur Pierre Herghens, d’Opheers, le 6 juin 1841. Priez Dieu pour son âme.’
De temperatuur was zoals beloofd ongelooflijk zacht (tot 15°C) maar het woei enorm en dus hadden we gekozen voor een pad dat niet te veel onder bomen liep (onderweg hadden we al verschillende afgewaaide takken opgemerkt).
Ik heb weer genoten van de absolute stilte (behalve het gehuil van de wind dus, maar daar hou ik wel van) en van de reiger die we plotseling door de mooie lucht zagen vliegen. Naar waar? Roger heeft het beeld niet kunnen vastleggen, het ging immers zo snel (en we verwachtten ons niet aan die vogel in dit seizoen).
(In de verte de kerk van Widooie, foto Roger)
En weer heb ik twee ‘gewassen’ gezien die ik niet ken. Weet iemand hoe deze bessen heten?
En deze bloemetjes? (zeg me niet dat het maar ‘onkruid’ is: er bestaat geen ‘onkruid’!).
En deze avond gingen we dus naar een lezing ingericht door Heemkunde Groot Heers. Gegeven door Jean Dewaerheid, die dit boek heeft vertaald in het Nederlands. Eigenaardige historie…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten