We werden vandaag bij vrienden verwacht met wie we al lang wilden afspreken. Haar ken ik nu 29 jaar. Omdat we niet zo dicht bij elkaar wonen, zien we elkaar niet zo vaak. We telefoneren en schrijven elkaar maar af en toe willen we elkaar wel eens echt ontmoeten. De laatste keer was op de bruiloft van Geert en Elvira, maar die dag kon ik uiteraard niet zoveel tijd aan hen besteden.
Het werd een heel gezellige én lekkere middag. De man had gekookt (dat doet hij heel geregeld naar het schijnt) en het resultaat mocht er wezen. Voorgerechtje met jamon serrano, een bouillabaisse om je vingers bij af te likken, succulente kazen, uitstekende wijnen en als afsluiter bij de koffie een warm appeltaartje met calvados, ijs en room.
Maar wat heb ik toch een kleine maag! Ik heb telkens met moeite de helft van mijn portie op gekregen! Ik benijd soms mensen die veel kunnen eten. Mij lukt dat nooit en dat is heel vervelend, want zo lijkt het vaak of ik wat mij wordt voorgeschoteld niet lust.
Onze vrienden vertelden ons (en deze avond heb ik het zelf in de krant gelezen) dat bisschop Leonard tijdens een mis een taart in zijn gezicht heeft gekregen. Als ik iedereen die uitspraken doet waar ik het niet mee eens ben een taart in zijn gezicht moet smijten, ik zou nogal werk hebben!
We hadden het met onze vrienden ook over het rookverbod op restaurant (bij hen mag ik wel roken, al doen ze dat zelf niet). Ook zij vonden dat de staat zich te veel moeit.
En ze vroegen me of ik bezig was een volgend boek te schrijven. Ik sprak over dat boek over taal waar ik aan twijfel of ik het afmaak of niet. En het gesprek dat daarna volgde, gaf me veel ‘goesting’ om er verder aan te werken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten