maandag 1 november 2010

Allerheiligen en nieuw leven

Gisteren hebben we Fien ontmoet: de kleindochter van Roger zijn broer. Een baby-borrel dus. Vroeger koesterde ik een beetje argwaan tegenover die nieuwe trend, maar ik bedacht dat het voor de jonge ouders (en zeker voor de moeder) veel minder vermoeiend is dan iedereen apart thuis te ontvangen. Plus dat het niet altijd rond overlijdens hoeft te zijn dat familiereünies worden gehouden!

We gingen Hendrik oppikken aan het station in Hasselt. Zeger kwam met Elvira en Geert mee.

Wat een volk op de borrel! We feliciteerden uiteraard van harte de jonge ouders, bewonderden Fien (een babytje met mooi, lang zwart haar en wakkere ogen), en daarna mengden we ons onder het volk.

De hele familie – met uitzondering van onze neef uit Spanje en zijn gezinnetje – van Roger zijn broer en diens vrouw was aanwezig. Een blij weerzien dus. Onze nichtjes betastten bewonderend Elvira haar buikje. Een nichtje had haar zoontje bij dat door haar zussen, neven (ik bedoel dus wat wij hier ‘kozijnen’ noemen) en nichten duchtig werd verwend. De ‘kozijnen’ waren duidelijk blij elkaar weer te zien.

Het was echt gezellig! Aan alles en iedereen was gedacht: drank en eten in overvloed (schuimwijn, rode en witte wijn, bier, cola, koffie, fruitsap, hapjes, taarten, broodjes, soep) en er stond zelfs een verwarmde rokerstent!

Roger heeft deze keer geen foto’s gemaakt. Zeger des te meer, maar die heb ik nog niet gezien.

‘s Avonds gingen Elvira, Zeger en Geert terug naar Leuven. Hendrik kwam bij ons logeren. Het werd dus weer een late avond: Hendrik had zoveel te vertellen!

En vandaag, toen we waren uitgeslapen, nadat ik even naar Nany had gebeld, en terwijl de meeste mensen waarschijnlijk thuis taart zaten te eten, gingen we even het graf van Roger zijn grootouders bezoeken. Op twee begraafplaatsen in de buurt: Gutschoven en Borgloon. Hendrik vroeg zich af wat ons altijd zo aantrekt op kerkhoven. Ik kan het zelf niet uitleggen. Misschien de rust?  Daarom hadden we ook gewacht tot de grote toeloop vandaag voorbij zou zijn. Al kunnen al die chrysanten op de graven mij wel bekoren!

Gisteren was het echt nog zacht weer (het was echt niet koud in die weliswaar verwarmde maar toch open tent), maar vandaag was een echte novemberdag: koud en mistig.

Deze avond brachten we Hendrik terug naar het station van Hasselt en nu zitten we hier weer onder ons tweetjes.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten