Deze avond, na een drukke dag, weer een bestuursvergadering van de KVLS. Deze keer pikten wij Boudewijn Knevels op.
De eigenlijke vergadering hebben we proberen zo snel mogelijk af te handelen (en dat bewonder ik echt aan onze voorzitter Edith Oeyen: ze kan echt een vergadering leiden). Maar toch werden we weer geconfronteerd met het verdriet van bepaalde leden.
Ik ga hier natuurlijk niet ingaan op de reden van de traantjes die soms verschijnen (maar ik ben blij dat die leden hun tranen de vrije loop laten, want dat betekent dat ze zich ‘goed’ voelen in het gezelschap). Maar ik geef toe dat we mensen met problemen niet altijd kunnen helpen!
Deze avond had ik veel te veel ‘na-vergadering-werk’ om mails te beantwoorden (hierbij wil ik me ook verontschuldigen bij de mensen die nog een antwoord verwachten). En dus zeker geen tijd om zelf te schrijven.
Ik heb nu alles nagelezen wat ik had geschreven over ‘Onze Lieve Heer die geen Vlaams kent’, maar nu ik moet verder schrijven, vind ik daar blijkbaar geen tijd voor.
En ben ik eigenlijk begaan met heel andere zaken dan het Nederlands dat door Franstaligen als minderwaardig werd ervaren. Nu ben ik meer bang van de Islam!
Misschien klinkt dit weer ongelooflijk ‘politiek niet correct’ , maar ik kreeg vandaag dit filmpje van een vriendin die toch aan de wieg heeft gestaan van ‘Flair’: http://www.youtube.com/watch?v=6-3X5hIFXYU.
Wat mij toch nog meer deed nadenken! Ikzelf kan op mijn leeftijd niet meer voor meer kinderen zorgen. Maar waarop wacht onze overheid om het jonge vrouwen gemakkelijker te maken? Ach, waarschijnlijk is het al veel te laat! 
Geen opmerkingen:
Een reactie posten