Het was echt koud vandaag (en dat zal nog een aantal dagen duren als ik de weerman mag geloven
Om te beginnen voor mijn facturen gezorgd. Daarna gestreken. Ik moet echt eens leren niet zoveel was bij elkaar te laten komen. Oké, ik strijk echt alleen het allernoodzakelijkste, maar omdat dat werk mij helemaal niet ligt, durf ik het soms weken na elkaar uit te stellen. Met als gevolg dat als ik er mij uiteindelijk toch aan zet, ik uren nodig heb om de job te klaren.
Daarna een groot deel van mijn Word-documenten omgezet in PDF-documenten. Ik leerde gisteren immers dat dit de beste manier is om te garanderen dat ze binnen pakweg 50 jaar (misschien) nog leesbaar zullen zijn. Al mijn afgesloten dagboeken, droomboeken (een relaas van mijn frequente dromen), en mijn brieven zijn al omgezet. Maar er blijven nog heel veel andere bestanden over te zetten.
Even naar Nany gebeld. Ze was zaterdag naar een toneelstuk gaan kijken waarvan eerdere toeschouwers haar hadden gezegd dat het op niets trok. Zij vond het wel goed. Heeft me enkele verhaallijnen verteld (want blijkbaar bestond het stuk uit verschillende korte verhaaltjes. En misschien was het dat waardoor de meeste vrienden van haar het niet goed vonden: echt traditioneel was het niet).
En deze avond, na het eten, genoten van ‘Congo’. Het boek (non fictie) leest echt als een roman. Natuurlijk ben ik nog niet heel ver in dat boek van 680 bladzijden, maar er borrelden al geregeld herinneringen op. Soms aan heel triviale dingen, maar ook dat was heel plezant.
Zo vergelijkt de auteur, David Van Reybroeck, de kaart van Congo met een ballon. In onze kamer in Matadi hing tegenover mijn bed de kaart van Congo. Op klare avonden viel ik dus in slaap terwijl ik naar die kaart keek. Een ballon heb ik er nooit in gezien als kind, wel twee profielen. Eentje van een man met een heel dunne nek, open mond en prominente neus, en eentje van een behaagzieke vrouw met een vooruitstekend kapsel. Ik herinnerde me dat ik dikwijls in slaap viel terwijl ik probeerde, door mijn gezichtspunt te veranderen, van het ene profiel naar het andere over te stappen. Heel oude herinneringen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten