Misverstanden, geheugen en egocentrisme

Hoe vaak heb ik al te maken gehad met misverstanden! En meestal ligt dat volgens mij aan het feit dat mensen niet echt naar elkaar luisteren. Of aan een slecht geheugen?

Onlangs legde iemand mij aan telefoon in het lang en het breed uit hoe we naar een bepaalde kerk moesten rijden voor een herdenkingsdienst waar binnenkort zoveel mogelijk familieleden worden verwacht. Ik bedacht dat onze GPS ons wel ter plaatse zou brengen en vroeg: ‘Geef me toch maar vooral de naam van de straat waar we naartoe moeten!’. Er volgde weer een hele uitleg, maar ik had de indruk dat die niets te maken had met de straatnaam waar ik naar vroeg. Later heb ik gezocht op Google Maps en inderdaad, er werden toen straatnamen genoemd die pasten bij de route die eerder in het breed en het lang werd uitgelegd.

In een volgend telefoongesprek zei ik dat ik dacht dat we het allebei over iets anders hadden. En die persoon werd zowaar even boos: ‘Nee, nee, ik heb je uitgelegd hoe Elvira en Geert naar die kerk moeten rijden’.
Inderdaad, dat was uitgelegd, in het lang en in het breed. Maar op mijn vraag naar de naam van de straat van de eindelijke bestemming had ik geen antwoord gekregen!

Zulke zaken maak ik wel vaker mee. Ik heb (al heel lang) de indruk dat mensen niet naar elkaar luisteren (oké, er zijn uitzonderingen, en ik probeer bewust daarbij te horen).  Ik heb bijvoorbeeld al enkele keren meegemaakt dat ik aan iemand – zelfs aan heel goede vrienden - iets vertelde en dat ik enkele weken later, als ik daar weer een allusie op maakte, moest vaststellen dat die persoon niets onthouden had van mijn verhaal (met als gevolg dat ik weinig zin heb nog veel te spreken natuurlijk: als toch niemand “luistert”)! 

Ligt dat probleem aan egocentrisme of aan een slecht geheugen? Ik denk dat het soort geheugen hier geen invloed heeft. Zelf heb ik een geheugen als een zeef, maar als iemand mij spreekt over persoonlijke problemen of herinneringen, zullen mijn grijze cellen toch snel de verbinding maken met zaken die me eerder werden verteld door diezelfde persoon.

Hoewel… Misschien werkt het geheugen van sommige mensen zo dat het  helemaal abstractie maakt van wat ze “triviale gegevens” vinden om alleen “belangrijke gegevens” op te slaan?

En dan moet ik daaruit concluderen dat de enkele zaken die ik héél af en toe in een gesprek vertel voor die mensen weinig belangrijk zijn!