Elena

Vandaag gingen we nog eens babysitten. Dat betekent dat we eerst Elena (die vandaag 8 maanden is geworden) gingen afhalen bij de onthaalmoeder. We troffen die “Lutti”, zoals ze genoemd wordt, tussen de vier kinderen, spelend op een tapijt. Thibault en Elien herkenden ons. Nu was er nog een ander kindje, maar zijn naam heb ik niet onthouden. Het was duidelijk dat Elena ons herkende, en we kregen dan ook een brede glimlach te zien. Ontroerend vond ik het hoe de andere kindjes en Lutti van haar afscheid namen. Zo liefdevol!

Ik had “thuis” nog maar pas koffie en thee gezet, Elena nog een flesje melk gegeven en de tafel gedekt, of Elvira kwam eraan. Elena was blij dat ze ons zag, maar toen ze Elvira zag binnenkomen, leek haar vreugde dubbel zo groot! Wat kraaide ze, lachte ze breed! En  “mamama bababba dadada” herhaalde ze steeds maar. Ik denk niet dat ze al beseft dat ze daarmee eigenlijk “dag mama papa” zegt, maar het is wel duidelijk dat ze op die “woordjes” oefent. We aten samen. Daarna ging Elena nog een dutje doen en werkte Elvira aan haar lesvoorbereidingen. Ik ging een sigaret roken, en Roger las de krant en werkte verder aan ons huiswerk.

Na een uurtje was Elena weer wakker, en Roger en ik zouden met haar een korte wandeling maken. Hier in Haspengouw zijn we het gewend bijna elke dag eventjes te klimmen, maar die heuvels blijken niets te zijn in vergelijking met de “berg” waarboven Elvira en Geert wonen. Het werd zwoegen om weer “naar huis” te gaan! Toen we aankwamen waren we echt bezweet en had ik een vreselijke dorst. Afgekoelde thee bracht uitkomst.

Elena at nog een fruitpapje (ze heeft heel goed gegeten vandaag, weliswaar weer verdeeld over heel veel maaltijdjes – maar, ik zei het al, dat kan ze heel goed van mij hebben geërfd) en ging daarna weer meer dan een uur slapen. Vlak nadat Geert thuiskwam (ik was toen aan het koken) moest Elvira vertrekken voor haar avondlessen.

Rond 18:40 uur kwam Zeger eraan. En rond die tijd werd ook Elena weer wakker. Zeger vond haar enorm veranderd sinds vorige week (wat ons ook al was opgevallen). Maar Roger en ik vonden haar zelfs veranderd sinds haar laatste dutje. Destijds, met onze eigen kinderen, viel ons dat ook geregeld op: dat ze na een nachtje slapen, of zelfs na een paar uur slapen, bleken veel “bewuster” te zijn geworden. Dat was wat ons nu met Elena ook opviel. Het lijkt wel of ons brein (en dat van die baby’s) tijdens de slaap ongelooflijk aan het werk is!

We begonnen de maaltijd met een restje pompoensoep die Elvira (of Geert?) gisteren had klaargemaakt. Zo lekker! Er zat appel, kaneel, gember en wat weet ik nog meer in. Geert heeft mij de ingrediënten opgenoemd, maar ik heb zopas toch even gemaild naar Elvira om te vragen of ze mij die op een rijtje kan geven. Geert schonk ons ook een glas heel lekkere wijn in (wel heel straf: 15% alcohol)

Zeger vroeg Roger uit over ons huis in Antwerpen (dat hij dus aan het renderen is).

Elena at ondertussen een beetje platte kaas. Daarna, nadat ze nog even had gespeeld (en “dada” gewuifd naar iedereen, want dat doet ze nu heel vaak), leek ze moe. Geert toonde mij hoe ik haar tegenwoordig een badje moet geven. Vroeger kon dat in de wastafel op haar kamer, maar daar is ze nu te groot voor geworden.

En daarna kreeg ze nog een flesje sojamelk. Ze dronk er heel veel van, terwijl ze praktisch in slaap viel. En toch werd ze weer klaar wakker tegen het einde van haar zuigfles. En gaf ze ineens een deel van haar melk weer over. Op mijn jeansbroek (dat is niet erg), op haar pyjama (we hebben haar een andere aangedaan), maar ook op het mooie tapijt dat Geert en Elvira zo koesteren. Maar ik denk wel dat de vlekken zijn verdwenen nadat ik Geert vroeg om ze onmiddellijk met water te behandelen.

Elena leek verder geen last te hebben van die enorme oprisping, viel half in slaap en werd door Geert in haar bedje gelegd. Waar ze prompt naar dromenland vertrok.

En na een klein beetje opgeruimd te hebben (niet te veel, want ik weet uit ervaring hoe vervelend het is als je bij iemand anders zaken op de verkeerde plaats zet), zijn we vertrokken. Zeger ook trouwens, die we onderweg weer even tegenkwamen op zijn fiets.

Jammer dat Elvira er niet bij was deze avond, maar al bij al weer een mooie dag. En echt jammer dat Hendrik en Anneke er nooit bij kunnen zijn!