Vorige donderdag en vrijdag had ik het druk met vertaalwerk, de les van heemkunde… En met koken voor vrijdag avond en zaterdag!
Want vrijdag avond zouden we Hendrik en Anneke afhalen aan het station van Tongeren, en zaterdag verwachtten we mijn vriendinnen Denise en Marie-Louise.
Terwijl ik met al dat werk bezig was, had Roger aan een nieuw project gedacht. Iemand van Heemkunde had hem verteld dat er van veel huizen die voorkomen in het boek “Bouwen door de eeuwen heen in Vlaanderen” geen foto is. En hij wil graag de gebouwen uit onze buurt, waarvan een foto ontbreekt, fotograferen. We begonnen vrijdag even voor we de “kinderen” afhaalden. Het is wel boeiend werk (ook al omdat je sowieso mensen ontmoet die je het een en ander vertellen), maar ik had toch de indruk dat het te weinig beweging vroeg! 
Enfin, in het vervolg zal ik misschien moeten zorgen dat we meer te voet doen, ook al staan de huizen nogal ver van elkaar (mijn doel is immers nog steeds Roger veel te doen bewegen).
En de gezellige avond met Anneke en Hendrik gaf hem natuurlijk niet veel meer beweging… We hebben lekker gegeten, veel en gezellig gepraat en naar muziek geluisterd, en zijn natuurlijk weer heel laat gaan slapen. Maar dat wist ik op voorhand en ik had dan ook mijn vroegere klasgenoten Denise en Marie-Louise gevraagd niet voor 14 uur aan te komen zaterdag.
En het werd een prachtige zaterdag. Mijn vriendinnen hadden weer eens enkele verrassingen bij (wijn, chocolade, kaars) en we konden zelfs op ons terras zitten. Prachtig weer hebben we immers gehad dit weekend.
Maar uiteraard gingen we daarna wandelen. Weer eens in Berlingen, langs die vroegere molen. Daarna offreerde Denise ons een consumptie in Mettekoven. En om de namiddag te eindigen aperitiefden we weer op het terras. Waarna we Osso Bucco (maar met runderschenkel klaargemaakt) aten.
Volgde nog een lange avond met herinneringen (ongelooflijk: Marie-Louise kan zich de naam van elk van onze vroegere klasgenoten herinneren) en reis- en andere verhalen. Ik hoorde dat Hendrik en Anneke volgend jaar graag naar Amerika zouden gaan, en natuurlijk kon onze “reisverslaafde” Denise raad geven.
Ondanks het late uur waarop wij gingen slapen (ik geef toe, later voor ons dan voor Denise en Marie-Louise, want wij zijn nog even opgebleven met Hendrik), stonden de vriendinnen heel vroeg op. Ik had ze uitgelegd waar ze alles konden vinden voor een letterlijk “petit déjeuner”. En toen ik om 10 uur opstond, vond ik ze al in de tuin. In feite hadden ze even in het dorp willen rondwandelen, maar ze kregen de poort niet open!
We zorgden dan voor broodjes, en het werd een gezellige brunch. Ook Anneke was weldra van de partij, maar die ging, na een snel hapje, “hun auto” schoonmaken”. Het is immers zo dat het de “kinderen” hun bedoeling was de Ford vandaag mee naar Antwerpen te nemen. En hier moet ik even iets aan toevoegen waarvan ik weinig begrijp. Anneke en Hendrik hebben allebei een “voorlopig rijbewijs”; zij nadat ze lessen heeft gevolgd in een rijschool, hij nadat hij met onder andere Roger heeft geoefend. Zij mag alleen rijden, mag rijden met 1 persoon die al een aantal jaren een rijbewijs heeft; hij mag enkel rijden met iemand die al jaren een rijbewijs heeft en dan – en alleen onder die voorwaarde – mag er nog een passagier bij. Gevolg: ze mogen niet samen rijden. Normaal gezien zou Hendrik dus deze avond de trein hebben moeten nemen, maar ik had aan Marie-Louise gevraagd of hij met hen mocht meerijden. Zij en Denise moesten immers ook naar het Antwerpse.
Omdat die autoschoonmaakbeurt toch even duurde (ook al omdat Anneke ineens onze Subaru onder handen nam: bedankt Anneke!), en Hendrik toch nog niet bij ons was, plukten Denise en Marie-Louise, na wat ik wel een brunch kan noemen, kweeperen in de tuin.
Ze mochten er van Roger immers kilo’s van mee naar huis nemen. Wel waren ze zo lief om een hele mand vol voor ons erbij te plukken!
En rond halfdrie gingen we eindelijk op stap. Roger had een prachtige wandeling uitgestippeld. We vertrokken in Jesseren, aan het voormalig station, wandelden even langs het voetbalveld, gingen dan de Mombeekvallei in, sloegen daar op een zeker ogenblik af naar Gors-Opleeuw waar we onze gasten het kasteel toonden en de vroegere dorpsoven.
En toen dropen Marie-Louise en ik al van het zweet. Het was echt heel warm vandaag! Hadden we onder onze voeten niet constant bladeren horen knisperen, en hadden we niet weer heel veel eikels en bessen ontmoet, je zou je in de zomer wanen. Zo heet! Dus vond ik dat we, voor we weer een uurtje verder stapten, iets mochten drinken in de “Pastorie”, tegenover het kasteel van Gors (Gors-Opleeuw is een deelgemeente van Borgloon en bestaat uit twee samengevoegde kleine gemeentes, Gors en Opleeuw, met elk hun kasteel). En deze keer was het Marie-Louise die absoluut wilde betalen!
Daarna wandelden we naar Zammelen, weer door de Mombeekvallei. Maar niet langs de steilste weg, wel langs die waarvan een zijpad voert naar de weide met daslook.
En van daar uit ging het weer langs dat huis waar in de tuin enkele zwarte notenbomen staan naar Jesseren.
Deze avond is Anneke voor het eten vertrokken met de Ford.
En kort nadat Hendrik vertrokken was met Denise en Marie-Louise, belde ze al: ze was aangekomen. Zonder problemen, wel met heel veel verkeer op de weg. Proficiat, Anneke!
De foto’s zijn van Roger
Geen opmerkingen:
Een reactie posten