Prachtig, heel warm, zelfs een beetje drukkend weer vandaag. Net toen we wilden gaan wandelen, gaf mijn GSM een seintje dat hij moest opgeladen worden. Ik heb even geaarzeld, maar heb hem toch met de lader verbonden en we zijn vertrokken zonder GSM. Zo lang zouden we immers niet weg zijn, dacht ik!
Roger wilde nog eens naar Metseren. We waren er in mei van dit jaar al even geweest en het gehucht had ons echt bekoord.
Deze keer stapten we echter in een andere richting en dat was eerst minder mooi: de ene villa na de andere. Uiteindelijk, via een parkje, kwamen we toch op een meer landelijke weg uit.
Er hangt echt herfst in de lucht, ondanks de warme temperatuur!
We hoopten een lus naar de kern van het dorp te kunnen maken. Na ongeveer 40 minuten lopen, kwamen we een immense boerderij tegen.
Toen had ik al lang de indruk dat we geen lus zouden kunnen maken. Roger ontwaarde een beetje verder een zijweg naar links, en wilde nog tot daar verder stappen. Had ik mijn smartphone bijgehad, ik was echt in de schaduw gaan staan om Google Maps te raadplegen (zo fel was ik ervan overtuigd dat die lus er niet was!). Roger vroeg me nog waarom ik, die normaal gezien niet gauw genoeg kan krijgen van wandelen, zo aandrong om op onze stappen terug te keren, en dat terwijl ik toegaf dat die weg mij wel beviel. Wel… Ik had een vreselijke dorst, en echt pijn in mijn knieën.
Gelukkig kwamen we een fietser tegen (hij kwam uit die zijweg), die een wandelkaart bij zich had. We spraken hem aan, hij keek op zijn kaart en bevestigde mijn vermoeden. Wij maakten dus rechtsomkeer.
Na (heen en terug) ongeveer anderhalf uur wandelen, waren we terug bij de auto. En ik had echt grote dorst! Ik stelde dus voor iets te gebruiken in hotel-taverne Ri Coëme in Heers. Roger leek ook zin te hebben in een koel bier. Er zaten slechts twee andere mensen op het terras. Even aarzelde Roger toen: een terrasje doen (en dat is voor mij sinds kort de enige manier waarop ik nog vrijwillig op café ga) betekent voor ons ook “mensen observeren”. Maar ik had zo fel zin in een frisse Vedett dat ik de “knoop doorhakte” (tja, een cliché-woord tegenwoordig). Dat bier van Moortgat heeft het voordeel heel fris, heel smaakvol en vrij licht te zijn, maar de naam ervan vind ik weinig geslaagd. Roger dronk een Duvel. En het was gezellig!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten