Deze ochtend (rond 10 uur) vond ik een dringende vertaling op onze netbook. Ik twijfelde even of ik die zou aannemen (we moesten naar Elvira en Geert), maar heb het toch maar gedaan. Die bijna twee bladzijden tegen morgen zou ik deze avond nog aankunnen.
We gingen Elvira afhalen en daarna Elena bij de onthaalmoeder. Heel vriendelijke en attente vrouw! Ze was net bezig een “over en weer schriftje” aan te vullen: daarin schrijft ze wat Elena allemaal gedaan en gegeten heeft. Er waren nog twee kindjes van ongeveer 1 jaar aanwezig, als ik me goed herinner, Elien en Thibault. Die ons heel vriendelijk goeiendag zeiden, en vroegen of wij de opa en oma van Elena zijn. Ik vond ze netjes opgevoed en kreeg nog meer bewondering voor die onthaalmoeder!
Zodra (de druk op een tapijt spelende) Elena ons zag, begon ze naar haar mama te kruipen, maar om de een of andere reden geraakte ze niet zo goed vooruit. En begon ze te huilen. Maar dat ging meteen voorbij toen Elvira haar oppakte. Daarna gaf ze mij al lachend ook een “kusje”.
Thuis, terwijl wij aten, gaf ik Elena nog een potje “platte kaas met fruit” te eten. En dat ging er goed in! Maar daarna was ze moe en heeft ze een hele poos geslapen. Ondertussen was Elvira bezig met lesvoorbereidingen in haar bureau.
Heel even regende het heel fel. Daarna bleef het droog, maar Elena sliep: ik ging haar zeker niet wakker maken voor een wandeling. Na een dutje van meer dan een uur, hoorde ik haar roepen en ging haar uit haar bedje halen. We hebben nog even samen gespeeld (“handjes draaien” en haar muzikale bal naar elkaar laten rollen vindt ze heel leuk). En ik gaf haar daarna haar fruitpapje. Tja, het programma is een beetje gewijzigd sinds ze soms naar de onthaalmoeder gaat: nu eet ze ‘s middags groenten en rond 16 uur fruit.
Daarna hebben we nog even samen gespeeld.
Ik had tijdens haar dutje naar Zeger gebeld: of hij voor mij een netwerkkaart kon meebrengen. Nee, dat kon hij niet, want de Fnac (waar hij werkt) verkoopt dat niet. Maar hij gaf me wel een adres waar we dat wel konden kopen. Roger ging daar naartoe en kwam terug met een kaart van 34 euro! Terwijl Zeger mij gezegd had dat het hoogstens 10 euro mocht kosten!
Elena dronk nog een flesje melk (tegenwoordig is dat sojamelk), en we begonnen te koken, Elvira en ik.
En toen kwam Zeger aan. Die versteld stond van de prijs van die netwerkkaart. Maar… Toen hij ze zag, nog meer!
‘Waarom heb je een kaart voor een draadloos netwerk gekocht?’, vroeg hij aan Roger.
Tja, net zoals Roger dacht ik dat al onze toestellen draadloos online gingen. Maar dat blijkt alleen het geval te zijn voor de laptops! Roger had dus een andere kaart moeten kopen. Daarvoor had Elvira al mijn PC (die we bij hadden) aangesloten op hun (draadloos) netwerk, en, inderdaad, ook daar kon die niet online. Ze vroeg nog of daar inderdaad wel een kaart voor draadloze verbinding in stak, en Roger en ik zeiden in koor: "Ja!’. Hoe dom toch van ons!
Enfin, het besluit was dat Roger volgende keer dat we bij Elvira en Geert zijn, die gekochte kaart gaat terugbrengen, dat Zeger tegen dan de goede kaart koopt en die installeert in mijn computer.
Maar ondertussen hadden Elvira en Geert verder voor het avondeten gezorgd. En we hebben weer heerlijk gegeten. Geert had weer voor het vlees gezorgd, en ik moet zeggen dat ik mijn vlees nooit zo lekker kan bakken. Dat blijkt een kunst op zich te zijn.
Elena, die nog even had geslapen, werd weer wakker en begon druk rond te kruipen, het liefst onder de tafel waarrond wij zaten! Toen ze op een zeker ogenblik dat leek beu te worden, werd ze in haar stoel gezet, bij ons, en daar kreeg ze nog een half koekje (Betterfood).
Zeger was verrast: ‘Eet ze al alleen?’.
Tja, het is meer morsen dan eten, maar het is echt koddig om te zien! Zeger maakte trouwens enkele foto’s ervan, met het toestel van Roger:
We zijn vlak na het avondeten vertrokken: thuis wachtte me immers nog die vertaling. Om 22 uur waren we thuis, en terwijl ik de te vertalen tekst op een stick zette, installeerde Roger mijn PC weer.
Ik wilde de tekst van de stick op mijn PC zetten, maar Roger zei: ‘Je kunt weer online!’.
Heel eigenaardig. Ik heb dan toch maar de tekst via mijn gebruikelijke PC opgehaald en er nog een uurtje aan gewerkt.
Om daarna van Roger te horen dat hij zijn Internetkabel had aangesloten op mijn PC: vermits hij in feite op een laptop werkt, kon hij draadloos online volgens Zeger!
Zouden al mijn problemen dan aan de kabel gelegen hebben? Morgen eens uitzoeken en dus weer even mijn eigen kabel aansluiten!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten