Enkele dagen geleden hoorde ik de doodsklokken luiden in ons dorp. Dat is niet ongewoon, want hier wonen veel oudere mensen. Maar je vraagt je toch telkens af wie er nu weer gestorven is!
De volgende dag vonden we een overlijdensbericht in onze brievenbus. De naam van de overgegane persoon zei me niets (ik ken nog niet alle dorpsbewoners) en de overleden vrouw bleek meer dan 90 jaar oud te zijn. Ik vond dat een mooie leeftijd, bad even voor haar zielerust, maar dacht er verder niet meer aan.
Deze ochtend echter werd ik wakker geluid door de kerkklok. Ik vroeg me af of er weer iemand gestorven was… (Roger zegt dat ik echt eens de verschillende tonen moet leren onderscheiden: de doodsklokken luiden anders dan de klokken die je naar de kerk lokken).
En na ons ontbijt wilde ik nog enkele papieren opruimen, en onder andere doodsbrieven archiveren (jaja, ik had daar de tijd voor: mijn laatste vertaling is geleverd). En ik viel op dat overlijdensbericht van die oude vrouw! Toen ik dat in de bus had gevonden, had ik het heel druk, maar deze keer bekeek ik het beter: ik had die vrouw al wel ontmoet! Ik begon na te gaan wie de kinderen waren. En ja hoor, mijn vermoeden werd bevestigd! Ze was de moeder van Maria, de vrouw uit het echtpaar dat ons dit huis heeft verkocht!
Dat ik dat niet doorhad! Maar ja, de naam van de overledene zei mij niets… en ik herkende haar eerst niet zo goed op de foto, en ik had het toch zo druk!
Maar toch, had ik die dag de doodsbrief aandachtiger gelezen, dan hadden we deze ochtend de uitvaartmis wel bijgewoond. Roger is destijds wel vanuit Antwerpen speciaal naar hier gereden om de uitvaart van Jozef, de man van die Maria, en dus schoonzoon van de vandaag begraven vrouw bij te wonen (ik kon niet: ik moest les geven)!
We hebben deze middag de kinderen van de overledene nog snel een deelnemingskaartje gestuurd. Maar eigenlijk is dat vijgen na Pasen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten