Toen onze ouders noodgedwongen Matadi verlieten in 1960, verzamelde pater Inghels, onze vroegere pastoor aldaar, reeds datzelfde jaar de “oud-Matadiciens” op wat later een jaarlijkse Matadi-rally zou worden. Tot 2001 hield hij het vol. Daarna kon hij het niet meer aan. Onze vriend Roger Beeckman stelde toen voor dat ik de organisatie zou overnemen. Dat wilde ik wel doen, maar ik zag dat werk niet zitten voor enkele honderden mensen. Het werd dus een reünie “en petit comité” (en de eerste keer was Pater Inghels daar nog bij).
Dit jaar hadden weer enkele mensen afgezegd, wegens te duur, wegens gezondheidsredenen, en wat de weduwe van onze in juni overleden vriend betreft, wegens te vroeg na zijn overlijden. We waren dus maar met 20 mensen. Maar het werd weer reuze gezellig.
Ik had bij Pater Inghels zaliger hierboven mooi weer besteld 
Want dat kregen we. We konden weer aperitieven in de tuin, en na de uitstekende barbecue nog lang buiten napraten bij een pint. Twee mensen (een vroegere kameraad van mij en zijn echtgenote) kwamen voor de eerste keer, en ik denk wel dat ze het heel gezellig vonden. De sfeer was inderdaad super, het eten heel smakelijk, de bediening perfect (De Horne verdient echt een pluim!), en de gesprekken tegelijk boeiend en nostalgisch. Uiteraard heeft Roger Beeckman in zijn inleidende toespraak nog eens al onze overleden vrienden herdacht, wat zuster Godwine ook nog deed tijdens haar gebed voor het eten.
Vandaag viel het me op dat de meeste van die mensen (dikwijls toch al oud te noemen: we zijn tussen de 60 en 88 jaar oud), een uitstekend geheugen hebben. Hun herinneringen zijn heel gedetailleerd, en ze weten nog heel veel persoonlijke zaken van elkaar. Dit dus in tegenstelling tot wat ik bij veel andere mensen vaststel.
Dat vroeger speelkameraadje van mij dat er voor de eerste keer bij was, ontmoette zuster Godwine voor de eerste keer weer na al die jaren. Ik heb het al eens geschreven: elk kind in de school van Matadi was “verliefd” op haar, en dat bleek ook voor hem het geval. Zij heeft dan ook een ongelooflijk charisma!
Pas rond 20 uur hebben we haar weer afgezet aan haar klooster, nadat we tegen iedereen “Zeker tot volgend jaar!” hadden beloofd.
Enkele foto-impressies:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten