De ouders van Elena hadden ons gevraagd vandaag te komen babysitten, hoewel zij allebei thuis waren. Ze wilden immers allerlei zaken opknappen in de tuin en op het terras, naar het containerpark rijden, enzovoort. Omdat Roger spontaan begon te helpen, heb ik in feite het grootste deel van de tijd alleen voor Elena gezorgd.
Het ging goed. Na haar kort dutje speelden we samen in de tuin. Ik had haar harkje erbij gehaald en we deden haar papa na die mos bij elkaar harkte. En dat ging dan in een emmertje dat we mochten ledigen in de grote plastic zak bestemd voor het containerpark. We speelden met de ballen die ze pas had gekregen; dat betekent dat Elena naar de bal toeliep en hem verder schopte om er dan weer achteraan te lopen. Ik vertelde een verhaaltje en ze luisterde heel aandachtig. Even heb ik kinderliedjes opgezet en dan moesten we dansen. Twee soepele schotelonderleggers die ze uit de kast had gehaald werden waaiers (nadat ik het had voorgedaan, deed Elena mij na). Ze kamde zelf haar haren met een plastic kammetje en maakte “soep” met water uit haar drinkbeker en een restje fruitpap. En dat gaf ze mij te eten.
Maar terwijl ze die fruitpap at, gebeurde het. Ze zat in haar kinderstoel toen we ineens een heel raar geluid hoorden. Ik stond er niet bij stil: met al die werken hoorden we zoveel geluiden. Maar ik zag meteen de angst in Elena’s ogen. Dezelfde angst als ik zondag gemerkt had toen ze voor het eerst vlakbij Pamphile en Boris (onze schapen dus) stond. En ze wilde perse uit haar stoel. Ik nam haar op en probeerde haar gerust te stellen, maar ging toch even vragen aan de “werkers” waarvan dat geluid kwam. Het bleek gewoon haar moeder te zijn die een houten tafel had verschoven op het terras. We probeerden dat duidelijk te maken aan Elena, maar dat bleek niet gelukt… Want even later, terwijl ze, toch iets of wat gerustgesteld, haar fruitpap verder opat, verschoof er weer een tafel. Opnieuw datzelfde scenario: Elena die in paniek overal rondkeek, en wilde opgepakt worden. Toen heb ik aan haar mama gevraagd om, terwijl we erbij stonden, hetzelfde geluid te veroorzaken. Zodat onze kleine meid de link zou kunnen leggen.
En, evenals zondag (maar ik vergat dat toen te noteren) toen ze ineens zo bang bleek van de schapen, vroeg ik me af of ze nu begint een duidelijk onderscheid te maken tussen bekende en onbekende “dingen”? En is het misschien daarom dat ze soms wakker schiet tijdens haar dutje terwijl ze duidelijk niet uitgeslapen is? Wordt ze dan opgeschrikt door een onbekend geluid? Naast “haar” huis wordt er immers gebouwd!
Ondanks die angstaanvallen werd het een heel gezellige middag die werd afgesloten met een overheerlijk avondmaal (lamsbout, veel groenten en heerlijke wijn), aan de fantasie van onze schoonzoon ontsproten.
En wat zag ik tijdens Elena haar avondtoilet? Ook haar tandjes wil ze zelf poetsen! En grondig!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten