Een vriendin van mij is gisteren van cataract geopereerd. Ik heb nog niets van haar vernomen, maar een andere, gemeenschappelijke, vriendin mailt me net dat ze naar de geopereerde gebeld heeft en dat alles goed is verlopen. Maar… in tegenstelling tot wat ik meerdere heel oude, bijna blinde, mensen die daarvan werden geopereerd, hoorde verklaren, ziet mijn geopereerde vriendin nu alleen maar “helderder”. Ze zou niet beweerd hebben, zoals ik die bijna blinde mensen hoorde zeggen, dat ze nu pas zag hoeveel rimpels haar partner en vrienden hebben gekweekt.
Dat doet me terugdenken aan wat mijn oogarts me nog niet zo lang geleden zei.
Ik resumeer hier even zijn betoog. Hij zei dat de meeste mensen vanaf mijn leeftijd gebaat zijn met het (hopelijk) goede resultaat van zulke operatie. Maar… Die operatie kost veel. Aan de gemeenschap, én aan de patiënt. Maar ze brengt ook veel op aan ziekenhuizen en bepaalde oogartsen. En zoals altijd zijn er risico’s verbonden aan de operatie, hoe miniem ook in dit geval. Dus vindt hij dat zolang de patiënt echt niet veel hinder ondervindt van het achteruitgaan van zijn zicht, hij geen operatie moet voorschrijven (tenzij de patiënt aandringt natuurlijk). Maar sommige oogartsen (hij noemde namen!) gaan heel ver in de andere richting! Ze durven zelfs verkeerde brillen voorschrijven, zodat de patiënt na een poosje komt klagen over toch geen beter zicht, en dan toch beslist zich te laten opereren.
Roger vraagt zich ook soms af of hij echt moest geopereerd worden eind 2010…
Ik denk van wel… Maar inderdaad, je gaat je vragen stellen als je eenmaal weet dat “geneeskunde” ook echt winstgevend wordt!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten