Dat merkte ik vandaag (het was weer Elena-dag).
We haalden haar deze middag op bij Lutti, de onthaalmoeder (en mijn bewondering voor dat beroep stijgt met de weken!) die vandaag 7 peuters/baby’s onder haar hoede had. En toch lukt het haar ze allemaal de nodige aandacht te geven. Het is trouwens duidelijk dat Elena heel graag daar is. Nadat ze ons enthousiast had begroet, en even op mijn arm had zitten vertellen, wilde ze weer even bij Lutti zijn voor we vertrokken.
Soms vraag ik me weer af of een moeder toch niet zou moeten thuis blijven om haar kinderen dezelfde aandacht te kunnen geven. Ik weet het, ik heb me ooit de tegenovergestelde vraag gesteld!
Een van de “kinderen” van Lutti werd vandaag 1 jaar, en dat hadden ze gevierd. Ik merkte dat aan het dansen en handjes draaien en nog andere bewegingen van Elena deze avond toen we naar kinderliedjes luisterden. Bram, de jarige, had voor alle kindjes een puzzel, een kleurboekje en twee ballonnen bij. Thuisgekomen, maakte Elena ons door haar gebabbel en gebaren duidelijk dat ze de ballonnen opgeblazen wilde. En dat bleek de hele middag voor haar het leukste speelgoed! Gelachen en gegierd dat ze heeft terwijl we met die ballonnen speelden! Ze vond ze blijkbaar nog leuker dan een bal!
Het was nog vrij koud, maar de zon scheen fel en we gingen even de tuin in. Elena wilde ons alle ontluikende bloemen tonen, maar ook hoe goed ze de trappen naar het terras opklimt. En, zoals ik hier al had gemerkt, ze doet het half stappend, half kruipend. Eenmaal boven aangekomen, klapt ze in haar handjes “bravo” voor zichzelf.
Ze brengt steeds meer klanken uit die wij kunnen plaatsen, ze is nu zo zeker van haar lopen dat het dikwijls rennen wordt, met de nodige valpartijen als gevolg.
En terwijl we samen boodschappen deden voor het avondmaal wuifde en riep ze vanuit haar zitje in het winkelkarretje iedereen zonder schroom “dada” toe.
Ze zat me soms ellenlange verhalen te vertellen, maar ik begreep er nog niet veel van…
En dan stelde ik me weer dezelfde vraag als hierboven…
Toen haar moeder en onze jongens haar leeftijd hadden, begreep ik al de meeste “woordjes” die ze voortbrachten. Maar ik was natuurlijk constant bij die kindjes.
Elena heeft haar moeder vandaag alleen bij het ontbijt gezien. Daarna moest ze immers naar Lutti, en vervolgens waren alleen Roger en ik bij haar tot wanneer haar papa thuiskwam (en, hoewel ze me de hele middag van alles had “toevertrouwd” – al babbelend of door mij speeltjes “cadeau te geven” - vanaf toen wilde ze nog alleen bij hem zijn). Haar moeder zou pas rond 22:30 aankomen, lang nadat wij vertrokken waren – en dat was al nadat Elena naar bed was gebracht.
Ik blijf me dus de vraag stellen of ik verkeerd deed door voor de kinderen thuis te blijven tot ze alle drie naar de lagere school gingen?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten