Hendrik en Anneke zijn pas vertrokken, en ik ga weldra slapen, want ik ben… moe! Maar gelukkig.
Zaterdag wandelden we in Berlingen toen Hendrik mij belde. Of hij en Anneke mochten afkomen. Natuurlijk!
We waren pas thuis van de wandeling toen onze dochter op haar beurt belde. Elena stapt nu “echt” alleen. ‘Maar dat deed ze toch al’, antwoordde ik. ‘Nee, deze keer niet zomaar enkele pasjes!’
Ik vertelde dat haar broer zou komen, en vroeg of zij ook geen zin had. Ze zouden zondag middag naar hier komen gereden, met Zeger.
Iets later kwamen Anneke en Hendrik eraan. We keken nog naar een filmpje van stappende Elena (door haar moeder opgestuurd). We aten samen en praatten daarna tot heel laat. Roger stelde voor de volgende dag terug naar Folx-les-Caves te rijden en er de grot te bezoeken. Iedereen leek dat een leuk idee te vinden.
Voor we zondag na onze brunch vertrokken, belde ik naar de ouders van Elena en gaf hen het adres waar ze ons konden ontmoeten. En een klein uurtje later troffen we elkaar aan de ingang van de grot. Het werd een interessant geleid bezoek (en de uitleg die we kregen kunt u ook hier lezen) hoewel we de toegangsprijs een beetje aan de hoge kant vonden.
Thuis merkten we dat Elena inderdaad flink kan stappen nu. En fier dat ze is!
Ik heb gelukkig meestal voldoende diepvrieswaren in huis om iets klaar te maken bij onverwachts bezoek en mijn falafel, sla, tomaten, knolselder en frietjes werden door iedereen geapprecieerd.
Na een gezellige maaltijd reden Zeger, zijn zus, schoonbroer en Elena terug naar huis. Hendrik, Anneke en wij bleven nog een poosje nakeuvelen. En gingen weer te laat slapen!
En vandaag deden we samen boodschappen, onder andere voor onze Paasreünie (Anneke en ik hadden de vorige avond het menu opgesteld).
Na nog een eenvoudig avondmaal vertrokken Anneke en Hendrik ook naar huis. Een vermoeiend (wegens het slaapgebrek) maar prachtig weekend dus!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten