Grootloon zonder foto’s deze keer, want Roger heeft er maar twee (eentje van een bijenhotel) gemaakt en nog niet geüpload.
Ik heb gezorgd dat mijn vertaling afgeraakte vandaag maar heb zoals meestal toch tijd gemaakt voor een wandeling. Voor Roger is het immers belangrijk dat hij elke dag voldoende beweging krijgt, en ikzelf vaar er ook goed bij: ik word daar heel rustig van.
We reden naar Grootloon, waar we voor één keer vrij veel volk ontmoetten. Voor de wandeling, mensen die pas een huwelijk in het mooie kerkje hadden bijgewoond; na de wandeling, mensen die zochten naar de transparante kerk. Je kunt er inderdaad aan geraken via het wandelpad dat wij (wilden, want we hebben een heel ander pad gevolgd) volgen, maar die mensen hadden iemand in een rolstoel bij, en dat leek ons niet te doen via die paadjes. Er werd hen aangeraden (door ons maar ook door de koster die net uit het kerkje kwam) hun auto te parkeren in Borgloon en daar een ruilverkavelingsweg te volgen.
Wij wilden eerst onze gewone wandeling maken, maar vonden al snel een padje dat we vroeger nooit hadden opgemerkt en dat een heel andere kant uitging. Uiteraard volgden we het… Maar we kwamen in een enorme weide/boomgaard terecht waar we wat in het rond liepen en geen uitgang vonden. Uiteindelijk zijn we op onze stappen teruggekeerd (nadat we als vieruurtje van enkele vers geplukte pruimen hadden gesmuld).
Thuis was het druk: ik koken, Roger voortwerken aan de bibliotheek – die is nu echt bijna in orde! En voor mij ook nog eens voortwerken aan die vertaling. En uiteraard wilde ik daarna mijn tekst nalezen en “fignoleren” zoals men zegt in het Frans (ik ken geen enkel Nederlands woord dat precies dezelfde nuance weergeeft, al heeft het inderdaad iets te maken met “verfijnen” zoals Google vertalen voorstelt).
Dat “fignoleren'” vraagt heel veel tijd en terwijl ik soms even pauzeerde dacht ik terug aan al de teksten die ik al heb nagelezen, aan de enkele boeken die ik heb geredigeerd… Telkens viel mij daarbij op dat de auteurs hun tekst niet hadden “gefignoleerd”, dat ze het gewoon lieten bij wat ik een “eerste worp” noem.
En eigenlijk vind ik dat heel erg jammer! Als je je schrijver noemt, probeer dan de beste schrijver te zijn. Een loodgieter die zijn werk maar zus en zo doet in de hoop dat iemand anders zijn fouten zal verbeteren, en dat hij zal geloofd worden omdat hij het was die de goede ideeën had, is volgens mij geen goede loodgieter!
Uiteraard beweer ik niet dat ik het perfect doe, integendeel: onlangs heeft Roger me nog gewezen op een gallicisme dat ik veel te vaak gebruik (maar helaas was dat terwijl ik aan het werken was, heeft hij het niet opgeschreven, en heb ik het dus niet onthouden). 
Oei, ik lijk wel een beetje boos deze avond… en eigenlijk ben ik dat inderdaad: Vlamingen, als jullie een beetje respect willen krijgen, verzorg dan jullie taal! En schrijvers, maak een beetje meer tijd om je eigen werk te “fignoleren”!
Wie het schoentje past, trekke het aan! Jawel, ik weet dat ik als eerste dat schoentje kan aantrekken! 
Geen opmerkingen:
Een reactie posten