Laat gaan slapen gisteren dus (of moet ik zeggen “vroeg vandaag”?) en toen ik, de langslaper, om 10:15 uur even wakker werd, was mijn eerste idee: ‘Ik draai me om en slaap nog een uurtje!’.
Maar Nany (mijn moeder) was hier en ik weet dat zij een vroege vogel is. Dus stond ik maar op en inderdaad: ze zat op mij te wachten in de leefkeuken. Ze had zelfs al wat gegeten en gedronken! We aten nog samen een gebakken eitje, geserveerd door Roger die heel snel mijn voorbeeld had gevolgd, en dronken, naast thee of koffie, een soort “milkshake” die ik bereidde met sojamelk, bananen, stekelbessen uit de tuin, kiwi’s, druiven en fenegriek.
Nany zei me dat ze eigenlijk liever vandaag naar huis ging (normaal zou ze tot morgen blijven): morgen wordt er regen verwacht en daarin reist ze niet graag.
Ik belde naar het klooster waar zuster Godwine verblijft. Of we er welkom waren na de middag. Ja hoor, ze hadden ons zelfs al veel vroeger verwacht! Ik weet het, ik verwaarloos mijn vrienden soms, maar ik heb soms ook veel te weinig tijd!
Wij reden dus naar het klooster, waar we zoals altijd heel gul werden ontvangen.
Zuster Godwine had het mij verteld aan telefoon: nu is ze echt te oud om deel te nemen aan de Matadi-reünie. Dat zegt ze eigenlijk al jaren, maar tot vorig jaar vonden wij én haar overste, zuster Emilia, dat ze er toch moest bijzijn. Deze keer heb ik geaarzeld, en zuster Emilia zei me dat het echt uitgesloten was. Zo fel verouderd was zuster Godwine, echt!
Het deed geen deugd dat te aanschouwen! Wat ze allemaal vertelde, begreep ik enkel omdat zuster Emilia me op voorhand had gezegd dat ik die verhalen zou moeten aanhoren. Maar, langs de andere kant, ik had bewondering voor zuster Godwine. Ze komt er voor uit, beseft waar ze aan toe is, is dankbaar voor de hulp die ze krijgt, en probeert zich nog zo zinvol mogelijk bezig te houden (ze was brieven aan het schrijven toen we aankwamen).
Na bijna twee uur doorgebracht bij zuster Godwine zijn we met mama naar Nieuwenhoven gereden. We wilden daar even wandelen, maar het was te heet (rond de 31°C). Dat kon ik mama (82 jaar hé!) echt niet aandoen. Dus dronken we gewoon een verfrissend biertje op het terras van de cafetaria. Op kosten van Nany die absoluut wilde trakteren.
Nadat we thuis gerookte zalm, sla, tomaten en witte bonen in tomatensaus aten (eigenaardig die witte bonen erbij, niet? Straks wat meer uitleg) reden we naar Tongeren waar we Nany op de trein zetten. Ze heeft later van thuis uit gebeld: haar reis was niet rimpelloos verlopen: oponthoud van de trein, in Antwerpen een half uur moeten wachten op een bus die vol zat met blijkbaar zatte jongeren.
O ja, voor ik het vergeet… Ik zou het nog hebben over die bonen! De voedselzandloper raadt aan aardappelen te vervangen door onder ander witte bonen. We kochten vandaag een paar zaken in een Lidl onderweg, waaronder een soort labbonen op zijn Grieks bereid. En ik bedacht dat ik het maar eens zou proberen, die te serveren bij slaatjes. Dat viel enorm mee, vonden we alle drie! 
Geen opmerkingen:
Een reactie posten