Deze ochtend uitvaart van Rogers nicht Liliane. We reden naar het crematorium met zijn nicht Jeannine Leduc en kwamen daar zijn zus, broer en schoonzus tegen. Bij een koele wind (gelukkig niet meer zo hevig als gisteren) moesten we ongeveer tien minuten wachten voor we binnen konden. Ik hoopte maar dat Rogers verkoudheid daar niet onder zou lijden (ik weet dat een verkoudheid niets te maken heeft met koude, maar als je lichaam veel energie nodig heeft om zichzelf op temperatuur te houden, heeft het dan kracht genoeg over om tegen een virus te vechten?).
Toen we het crematorium binnengingen, kreeg ik weer datzelfde onaangename gevoel als de vorige keren. Volgens Roger ligt dat aan het feit dat het gebouw enkel voor uitvaarten wordt gebruikt, en niet, zoals een kerk, voor aangenamere plechtigheden.
Ik heb Liliane eigenlijk nooit gekend, misschien twee keer van ver gezien tijdens een familiereünie, meer zeker niet. Toch vond ik de sobere plechtigheid inspirerend. Er werd kort en goed, met het nodige gevoel en voldoende diepgang gezegd wat er gezegd moest worden. We vernamen dat ze haar uitvaart grotendeels zelf had voorbereid; chapeau, Liliane!
Daarna waren we uitgenodigd op de koffietafel, waar ik uiteraard voornamelijk met Jeannine, mijn schoonzussen en schoonbroer heb zitten converseren.
Toen we terug thuis waren, kreeg ik een telefoontje van onze vriendin uit Ronse. Wat was dat lang geleden dat we elkaar gesproken hadden: allebei hadden we te veel andere (en soms niet zo leuke) zaken aan ons hoofd sinds onze laatste ontmoeting in 2011 (denk ik toch). Nadat we bijgepraat waren, spraken we meteen af voor heel binnenkort.
De telefoon was pas ingelegd of hij rinkelde weer. Jan Gerits: of ik nog enkele details wilde veranderen aan de monografie. Dat heb ik gedaan (en weer moest ik vele bladzijde-einden aanpassen).
Vlak daarop een lang telefoontje van een van de kinderen. Ondertussen was Roger weer bezig met onze boeken: blijkbaar heeft hij toch niet te fel afgezien van dat wachten in de wind deze ochtend.
‘s Avonds, na ons avondmaal, kwam er een vertaling binnen. Tegen morgen middag. Omdat ik liever ‘s avonds werk dan ‘s ochtends heb ik die gemaakt na mijn uurtje lectuur in de relax, terwijl de wasmachine en de vaatwasser draaiden. Dat bracht me tot bijna 22 uur. Daarna moest ik nog enkele betalingen verrichten voor de KVLS en natuurlijk de was te drogen hangen (we hebben geen droogkast).
En… uiteraard liggen al die takken nog in onze “tuin”! 
Geen opmerkingen:
Een reactie posten