Cocoonen

Nu lijkt de herfst echt aangebroken: heel de dag heeft het  fel gewaaid en geregend (de echte storm moeten we pas deze nacht verwachten, hoorde ik op de radio; al zegt Roger dat we er volgens de buienradar zullen aan ontsnappen). Dus bleven we binnen. We lazen, praatten een beetje (Roger en ik zijn geen echte praters) en ik wisselde enkele mails, met Jan Gerits over verslagen en een “in memoriam” die hij aan het opstellen is voor de KVLS, met onze vriendin uit Ronse over een afspraak voor volgende lente. Ik wilde eerst ook de keuken onder handen nemen maar op dat moment kwam er een vertaling binnen, dus begon ik daar maar aan (dat doe ik immers veel liever!).

Ondertussen zorgde Roger voor een soepje en zette hij een paar aardappelen te koken op. Nadat we soep hadden gegeten, bereidde ik een eendenborst die we aten met veenbessen, de door Roger klaargemaakte aardappelen en een assortiment boschampignons. Heel lekker vond ik dat; Roger echter zei dat hij al even graag worteltjes met erwtjes bij een varkensgebraad eet!

Na het avondeten en mijn “op papier lectuuruurtje met een blokje bittere chocolade” (en de lectuur van andere teksten, online, waar Roger mij naar verwees), werkte ik voort aan die vertaling en dat ging ongelooflijk vlot!

Ondertussen begon Roger weer kweeperen in stukken te snijden: heel het huis begon te geuren… En ik was blij dat ik de keuken niet had schoongemaakt!

Ik dacht terug aan mijn vader die de lekkerste Limburgse taarten kon bakken. Terwijl wij er daarna van snoepten, vond mijn moeder wel een keuken die was omgetoverd in een slagveld!

Ik heb geproefd van de jongste kweeperengelei van Roger en die is heel lekker, ondanks het feit dat hij dit jaar stevia heeft gebruikt in de plaats van het beetje suiker dat hij er vorige jaren aan toevoegde (dus gezonder dan die taarten van mijn vader zaliger).

 

 Eigen foto’s

Maar onze keuken lijkt wel op de keuken die ik mij herinner nadat mijn vader taarten had gebakken!