Na een mooie wandeling in de velden rond Borgloon, snelle boodschappen en wat vertaalwerk paste ik deze avond nog eens een koeskoesrecept aan op varkensstoofvlees. Het was heel lekker! 
We lieten de keuken onopgeruimd, want om 19:30 uur moesten we in de kerk van Heks zijn voor de presentatie van het boek “Monografie der Gemeente Heks gedurende den Oorlog 1914-1918”, uitgegeven door Heemkunde Groot Heers. Het is de bijna exacte reproductie van een schrift waarin Gérard Vanwinkel (de vader van jeugdauteur Lod Lavki) bijhield wat er gebeurde in zijn dorpje tijdens die Grote Oorlog. Het is een heel mooi boek geworden. En een “toffe” avond: al vind ik ons leven te druk deze maand, ik heb genoten.
Interessant en gezellig was het. De toespraak van Paul Vrijens vond ik echter wat te lang (de kerk van Heks is heel mooi, maar de akoestiek is er heel slecht, en de banken waar we op zaten, deden geen deugd aan mijn rug).
Hij vertelde wel interessante zaken, maar verloor zichzelf volgens mij te veel in details die ik toch niet kan onthouden met mijn gebrekkig auditief geheugen. Ik heb menen te begrijpen dat over wat hij vertelde ook ooit een boek volgt (ik zeg wel “menen”, want echt, ik begreep hem heel slecht – en dat lag aan de akoestiek en aan mijn gehoor, want hijzelf articuleert heel goed). Als dat boek er inderdaad komt, dan zal ik dat heel graag lezen!
De toespraak van Rombout Nijssen was kort, goed én to the point.
Daarna volgde een heel gezellige receptie in de zaal achter ons Heemkundelokaal. Vermits dat gebouw de vroegere school van Heks is, vermoed ik dat de auteur van het nieuwe boek – die onder andere onderwijzer was - daar woonde (in wat men noemt het “schoolhuis”, waar Heemkunde dus vergadert).
(Alle foto’s zijn van Roger)
Aangename receptie dus, veel kennissen en vrienden teruggezien, fijne babbels gehad, maar ook vastgesteld dat mijn gehoor nog steeds achteruitgaat. Al meer dan 20 jaar geleden stelde ik vast dat ik met een beetje te veel rumoer rondom mij de mensen niet meer begrijp. En dat verergert: vandaag kreeg ik echt hoofdpijn van me te concentreren op wat ik dan wel wilde verstaan. Word ik doof?
Terwijl, nadat ik van iedereen afscheid had genomen, Roger nog napraatte met onder andere de voorzitter Michel, stak ik buiten een sigaret op. Het was heel stil en ineens hoorde ik een uil. De temperatuur was ook nog heel lauw!
Een heel aangename avond dus en veel kennissen ontmoet (en zelfs Stephane) .
Geen opmerkingen:
Een reactie posten