Ik was het eigenlijk vergeten: het is Roger die me eraan herinnerde deze avond. Toen hij vannacht kwam slapen (ik lag al een poosje in bed) vond hij Elena in ons bed. Toen hij het mij vertelde, wist ik het weer: kort nadat ik in een halve slaap was gevallen, begon ze tegen mij te praten en nam ik haar in ons bed in de hoop haar stil te krijgen zodat ze Matthias niet zou wakker maken. Blijkbaar was onze “babbelmie” nog steeds (heel stil) aan het vertellen hoewel ik al lang opnieuw half in slaap was gevallen toen Roger zich bij ons voegde. Ik hoorde nog vaag (want nu herinner ik me alles) dat Roger haar (ook heel stil) te woord stond en dan moet ik echt in slaap zijn gevallen.
Rond 6 uur werd ik wakker: Elena was weer beginnen praten. Nadat ik haar onder andere had beloofd dat opa een eitje zou bakken zodra het weer licht werd, viel ze toch opnieuw in slaap. En ik ook, al was het maar half: bang dat ik door de vermoeidheid Matthias niet zou horen als hij op zijn beurt wakker werd. Roger sliep toen heel vast.
Om 9 uur werd Elena weer wakker, ze zag blijkbaar een zonnestraal piepen door het gordijn en schudde aan me: ‘Oma, het is licht! Opstaan!’. Ze riep het zo luid dat Matthias ook meteen wakker werd.
Na ons toilet begonnen we aan het ontbijt. ‘Wat wil je eten?’, vroeg ik aan Elena en zij: ‘Oma, je hebt me deze nacht toch een eitje beloofd!’. 
Het werd dus zoals beloofd een door Roger gebakken eitje. Ik had wel geen melk in huis (normaal gezien brengt onze dochter speciale “peutermelk” mee, maar dat was ze deze keer vergeten) dus werd het daarna een sojapudding (vanille voor Elena en chocolade voor Matthias).
Foto Roger
Nadat we wat gespeeld hadden, maakten we een vrij lange wandeling. We zagen wilde ganzen overvliegen, hoorden heel veel eenden kwaken en zagen een kasteel. Van Belle en het Beest, denken Elena en ik! Uiteraard kreeg ik het hele verhaal te horen!
Na nog wat spelen volgde het middagmaal.
Eigen foto’s
De kinderen zijn geen broodeters: gelukkig had ik groenten over van gisteren en eergisteren. Daarna vroegen ze een yoghurtje met fruit als dessert.
Rond 12:30 uur begon Matthias in zijn ogen te wrijven. Roger en ik brachten hem naar bed… En Elena wilde ook gaan slapen, weliswaar in haar bedje met spijlen én met de twee vroegere kussens van haar mama, in de vorm van een Oosterse prins en prinses.
Tot iets over 13 uur hoorde ik ze allebei via de babyfoon proesten en lachen. Daarna was het ineens muisstil en ik profiteerde daarvan om zelf even te dutten in de relax: op dat moment begreep ik niet waarom ik me ineens zo moe voelde, maar nadat Roger mij herinnerde aan wat hij trof toen hij naar bed kwam, begreep ik het wel!
14:30 uur: ik hoorde Elena op mij roepen. Roger en ik gingen kijken: ze is klaarwakker en vraagt om een einde te mogen maken aan haar dutje. Uiteraard mag dat! Ik vraag me wel af of dat meisje genoeg slaapt? Of wordt ze een nachtraaf zoals wij? Matthias blijft slapen terwijl we Elena naar beneden brengen.
Daar hebben we nog gespeeld, heeft ze naar een paar filmpjes gekeken, hebben we samen gezongen én gedanst!
Foto Roger
En dan… Werd Matthias wakker. Tijd voor het vieruurtje: fruit, een koekje én een door hun mama gebakken wafel dat ik tijdens het inpakken in hun bagage vond (en dat aten die twee buiten: het was vandaag veel minder koud dan gisteren, en, hoewel het op dit moment regent, bleef het deze hele dag droog).
Ik pakte de spullen van de kindjes in (en Roger het reisbedje en de buggy's): we moesten op tijd bij hun ouders zijn zodat ik daar kon voor het avondmaal zorgen.
Onderweg naar huis viel Elena in slaap (dat meisje was echt heel moe, denk ik) nadat ze ons een filosofisch probleempje voorlegde. Ze kan nu alle cijfers herkennen en weet dat “0” staat voor “niets”. Maar, zo vroeg ze: ‘Als nul betekent “niets” en “niets” is helemaal niets, wat is nul (ze bedoelt natuurlijk het cijfer “nul”) dan?’Dat is toch “iets”! Eigenaardig genoeg filosofeerde ze zelf verder: ‘Dat is moeilijk te begrijpen!’
Zij viel in slaap in de auto maar Matthias niet: die keek weer constant rond en leek van elke ontdekking te genieten!
“Thuis”, terwijl ik kookte, kwam ook Zeger eraan en kort daarna de papa van Elena en Matthias, die het vlees bakte (hij kan dat veel beter dan ik). Nog iets later was onze dochter ook daar en met Zeger spraken we nog over hét toneelstuk (de ouders van Elena en Matthias zijn gisteren gaan kijken). We hadden allemaal dezelfde mening en opmerkingen: het was gewoon heel goed maar de akoestiek liet wat te wensen over! En ja hoor! Ik heb de tekst gekregen van Zeger, maar ik verklap de naam van de bode niet!
Ik ben moe: misschien is dat de tol die je telkens moet betalen voor een rijke dag?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten