Toen ik (na een lang telefoontje van Jan Gerits met een opdracht voor deze avond) bij Roger aankwam (deze keer werd ik gebracht door Marie-Claires zus) sliep hij. Ik heb hem echter wakker gezoend en weer vroegen we ons af of het de medicijnen zijn die hem zo slaperig maken. Zodra hij thuis is, kan ik dat misschien opzoeken (nu weet ik niet precies wat hij slikt).
De twee laatste dagen vond Roger het middagmaal in het ziekenhuis lekker: straks krijgt hij nog spijt dat hij morgen naar huis mag! 😉
Om 18:30 uur werd hij verrast door dochterlief en Zeger. Hendrik en Debby hadden zich niet vrij kunnen maken. Met Zeger erbij was humor vanzelfsprekend en we hebben dan ook heel wat gelachen. Zijn zus had een mooie tekening van Eva voor haar opa bij. Er werden nog nieuwtjes uitgewisseld, plannen gemaakt voor ons kerstfeestje en dochterlief droeg weer een nieuwe creatie: deze keer had ze voor zichzelf een mooie lange broek genaaid.
Maar dan werd het tijd om afscheid te nemen. Onze dochter had wel voorgesteld in het terug naar Leuven rijden een lus te maken via Heers maar ik had al met Marie-Claire afgesproken.
Marie-Claire kwam weer precies om 20 uur aan en weer hebben we heel gezellig gepraat onderweg. Thuis echter wachtte de opdracht van Jan Gerits (in verband met de bankrekening van de Limburgse monografieën).
Daarna voelde ik me ineens zo moe dat ik zelfs de moed niet meer had om een soepje klaar te maken. Dus bestond mijn avondmaal uit twee sneetjes brood en een blikje makreelfilets.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten