Omdat de stoepen hier nog vol sneeuw lagen (de straten leken me veilig) vroeg ik aan achterbuurman P. (de vader van L.) of hij mij naar het ziekenhuis wilde brengen.
Na een telefoontje van dochterlief, van Rogers broer en van een van zijn zussen kreeg ik even bezoek van overbuurvrouw die me dezelfde dienst als P. aanbood. Vermits P. al had beloofd mij te brengen, hielden we ons aan onze eerder gemaakte afspraak: zij zou mij deze avond aan het ziekenhuis afhalen.
Onderweg naar Sint-Truiden vertelde P. over zijn werk en over L Die zou zulke goede toetsen afleggen!
Bij Roger was het weer rustig. Maar die kamer is zo krap dat de vaste telefoon geen andere plek vindt dan op de stoel naast het bed. Ik ging daar zitten en moest dat toestel constant over en weer van mijn schoot naar de rand van het bed verhuizen.
Eigenlijk had ik bij Rogers opname getwijfeld tussen een kamer voor twee of een eenpersoonskamer. Ik herinnerde me echter dat we onlangs hadden gesproken over de keren dat we voor hem een eenpersoonskamer hadden gevraagd: ofwel was er geen voorhanden, ofwel belandde hij in een soort hok. Dus koos ik voor de tweepersoonskamer en eigenlijk heeft Roger helemaal geen last van zijn kamergenoot (behalve wat de voetbalmatchen betreft, waar die man gretig naar kijkt terwijl het Roger eerder op de zenuwen werkt). Nu vraag ik me echter af of een eenpersoonskamer toch niet wat meer ruimte had geboden.
Maar kom, de kamer is ontzettend klein en je moet constant van alles verhuizen als je bijvoorbeeld iets in de kast wilt leggen, of zelfs maar gaan zitten.
De middag verliep dus heel rustig. Rond 17 uur kregen de mannen hun avondmaal ("grijs" brood - met de consistentie van een brij - met 2 sneetjes gekookte hesp en jam, en vanillepudding). Echt niet om over naar huis te schrijven. 's Morgens, 's middags en 's avonds krijgen ze zoetigheden! De yoghurt van 's middags had Roger niet gegeten. Hij gaf me die (ik was van plan geweest een kom soep te eten in de cafetaria maar die bleek gesloten): ontvette, gezoete yoghurt met toevoeging van melkpoeder (terwijl "volle yoghurt" amper vet bevat en zoveel meer smaak heeft dat je er niets zoets hoeft aan toe te voegen!).
Tegen 18 uur stond ik aan de ingang op Marie-Claire te wachten.
Thuis maakte ik me een groentesoep klaar en zorgde voor een nieuwe "bundel geldwaarde" op de gsm van Roger. Daarna wilde ik hem bellen op zijn vaste telefoon maar hij nam niet op. Wel zes keer poogde ik hem te telefoneren: tevergeefs. Ik begon me zorgen te maken en probeerde hem te bereiken op zijn smartphone. Dat lukte wel.
Iets later belde hij opnieuw: zijn vaste telefoon werkte niet omdat het snoer uit het contact was getrokken. Ik vrees dat dit mijn werk is geweest!
P.S. Ik vergat iets heel belangrijks en eigenlijk typisch voor haar te vertellen: buurvrouw Marie-Claire had, buiten mijn medeweten, een strook van onze stoep sneeuwvrij gemaakt! Ik wist dat het eigenlijk moest gebeuren maar zag daar zo tegen op (normaal doet Roger dat, ik ben zo bang geworden voor valpartijen en mijn ledematen zijn absoluut nog niet zo soepel als weleer).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten