Verstrooidheid

Ik was met zoveel klusjes bezig, ik hing zo vaak aan telefoon deze ochtend dat ik ineens besefte dat ik de bus gemist had. Dan nog maar eens een taxi gebeld. Om 14:20 uur kwam ik aan in het ziekenhuis en... bleek dat het bezoekuur nu pas om 15 uur begint! 

Het werd een rustige middag. Roger maakt het vrij goed, krijgt nog steeds antibiotica en paracetamol toegediend. Het viel me wel op dat hij van zijn overige medicijnen slechts één medicament krijgt. De verpleegster kon me niet uitleggen waarom de andere (even?) zijn afgeschaft.

Tegen 18 uur nam ik afscheid van Roger. Ik wilde immers naar het station lopen om daar de bus te nemen naar Borgloon. Ik herinnerde me dat er vlak bij het ziekenhuis een bus naar het station reed (ik heb de bus trouwens voorbij zien rijden deze avond) maar de halte vond ik niet meteen en ik durfde niet te veel van mijn route af te wijken uit schrik de bus naar Borgloon te missen.

Vroeger legde ik die afstand af in een twintigtal minuten als ik me goed herinner. Nu deed ik er bijna drie kwartier over, struikelde ik een paar keer (gelukkig niet gevallen), ergerde ik me aan de ongelijke ondergrond, aan de duisternis die maakte dat ik me moeilijker kon oriënteren. En ik had het koud! Omdat ik toch nog goed op tijd aankwam, ging ik me even opwarmen in het station. 

Toen bleek dat de vorige bus een beetje vertraging had en dat ik die nog kon nemen. Terwijl ik opstapte, bedacht ik dat het beter zo was, want de bus die ik oorspronkelijk wilde nemen, was de laatste en eigenlijk is dat een beetje riskant.

In Borgloon stapte ik af en wachtte een twintigtal minuten op de bus naar Heers. Tenminste, dat dacht ik. Ik was zo verkleumd dat ik bij het opstappen heel snel mijn vervoerbewijs toonde en mij haastte om mijn handschoenen weer aan te doen en te gaan zitten.

Na een dik kwartier kreeg ik echter argwaan. Ik vroeg aan de bestuurder of hij wel Heers aandeed: nee, we waren naar Hasselt aan het rijden. Ik had de bus in de verkeerde richting genomen! 😒

Omdat de laatste bus terug al vertrokken was, nam ik aan het station van Hasselt dan maar opnieuw een taxi! Je zou wel zeggen dat het geld op mijn rug groeit!

Ik had Roger beloofd hem te bellen zodra ik thuis aankwam en dat deed ik dus om 20:40 uur. Hij had zich al zorgen gemaakt, de lieverd en had aan Hendrik, die naar hem had gebeld, gevraagd mij proberen te bereiken (eigenlijk eigenaardig: nu heeft Roger zijn gsm en hij denkt er nog niet aan mij daarmee te op te bellen). 

Ik stelde hem gerust, vertelde over mijn stommiteit, ging op zoek naar nog een paar zaken die hij miste, ik zette een wasmachine aan het werk, at een restje varkensgebraad en sla, checkte mijn mails, vond er een van dochterlief die een bericht had gekregen van buurvrouw Marie-Claire die me had proberen te bereiken en weer aanbood mij te helpen, ik vond uiteindelijk een reactie van die lieve buurvrouw op deze blog en een berichtje van haar op Instagram. Morgen bel ik haar op. Er was ook een mail van Elie M. over de volgende scansessies - ik moet hem nog beantwoorden maar kan natuurlijk nog niet zeggen wanneer wij eventueel kunnen helpen.

Daarna ben ik een hele tijd bezig geweest op de website van De Lijn. Ik denk dat ik deze keer de precieze locatie heb gevonden van die halte vlakbij het ziekenhuis, het precieze uur waarop ik daar een bus heb die aansluiting geeft op de bus Sint-Truiden-Borgloon en de precieze uren van de bus Borgloon-Heers (ik mag me wel niet van rijrichting vergissen dan!). Ook in omgekeerde richting heb ik alles uitgeplozen. Alleen in Borgloon zal het een poosje wachten zijn. 

Morgen zou het nog kouder worden: ik hoop zo dat het echt niet gaat lijken op 2010!