Het zijn heel rustige dagen. Buiten het huishouden (slechts enkele taken, waardoor waarschijnlijk het al zo snel veel beter gaat met mijn lumbago, zoals bijvoorbeeld het bakken van heerlijk vers speltbrood), vooral rust en lectuur.
Uiteraard hebben we ook met afschuw het geval van de moord op de kleine Dean gevolgd.
Ik heb verder gelezen in het boek van Ivo Hermans, "De moedereed". Hij schrijft heel goed. Het verhaal blijft boeiend, de erudiete uiteenzettingen over magnetisme, mystiek en religie, geschiedenis en flamenco zijn heel interessant, de prachtige en poëtische natuurbeschrijvingen, de definitie van begrippen als "duende" en "sacai" betoverend maar ik blijf het ene niet voldoende geïntegreerd vinden in het andere zodat ik telkens een pauze moet inlassen als ik overstap van een "lange uitleg" naar het "verhaal" en omgekeerd.
Gechat met Elena natuurlijk die nog steeds vlijtig verder schrijft aan haar boek, er nu tekeningen bij maakt en zich voorbereidt op een gezamenlijk verjaardagsfeestje voor haar en Matthias' vriendjes volgend weekend (Matthias wordt morgen 9 jaar).
Vrij veel mails (met onder andere mijn zus) gewisseld en telefoontjes ook (maar nog niet de tijd gevonden om iedereen te bellen die ik me had voorgenomen te bellen). Nany lijkt steeds meer de dagen te verwarren. Persoonlijk heb ik de indruk dat elke dag waarop er niet echt iets speciaals gebeurt (en een gewoon bezoekje lijkt al lang niet meer speciaal genoeg) voor haar zonder "grens" overloopt in de volgende dag.
Ook eindelijk nog eens een telefoontje van mijn nicht (in de betekenis van "cousin", "kozijn") Chantal, de dochter van de jongste en enig nog in leven zijnde broer van mijn vader. Ze vertelde me dat ze van een nicht (in de betekenis van "cousin") van haar en mijn vader het overlijden had vernomen van verre neef Louis in Neerrepen. Chantal wist niet wie Louis precies was, dacht dat hij de jongste broer van onze grootmoeder Renwa was maar ze vergist zich: hij is wel degelijk de "kozijn" van Chantals en mijn vader. Ikzelf heb hem drie keer ontmoet sinds ik in Limburg woon, telkens in Neerrepen. Ik denk niet dat het daar ooit heb over gehad: de eerste keer hebben we zomaar ergens aangebeld in Neerrepen (ik had van de nichten in Ulbeek vernomen dat ik daar een verre "kozijn" had wonen en wilde vragen of de bewoner van dat huis hem kende - ik ging er van uit dat iedereen iedereen kent in een dorp) en warempel, we bleken aan te bellen bij die Louis Renwa zelf! Eigenaardig genoeg kende ik, voor we naar Haspengouw verhuisden, niemand uit die familie van mijn vader, behalve de nichten en neven in Ulbeek. Die had ik vroeger enkele keren ontmoet ter gelegenheid van een uitvaart. Achteraf gezien heb ik op zulke uitvaarten heel waarschijnlijk ook Louis ontmoet (hij was immers van vader- én moederkant de "kozijn" van die nichten) maar daaraan had ik geen enkele herinnering!
O ja, ik ben ook naar de dokter geweest (routinebezoek): alles is oké maar hij wil niet zelf beslissen wanneer ik mag ophouden die cortisone te slikken! "Gelukkig" moet ik volgende week naar de reumatoloog en ik hoop dat hij die beslissing zal nemen (ik vind nu dat niet alleen mijn gezicht aan het opzwellen is en heb echt geen zin om te gaan shoppen voor nieuwe kleren).
Voor de rest waren het heel rustige dagen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten