Vandaag zouden we richting Barbastro rijden en hier en daar een dorpje bezoeken. We zijn vertrokken bij 33°C in de schaduw en hadden 20 minuten nodig om uit de moderne stad te geraken. Kort daarop zagen we links van ons in de verte de Salto de Roldan, dat we vorig jaar bezochten. Verder zagen we voor ons het kasteel van Monte Aragon opdoemen op een van de grijze Aragonese heuvels. Ik stelde voor er naartoe te rijden in het terugkomen.
Het eerste dorpje waar we naartoe gingen, was Sietamo. Klein dorp met de obligate Plaza Mayor, waar de gesloten kerk zich bevond en heel oude huizen (17de en 18de eeuw) waarvan sommige okerkleurig geschilderd.
De ruïne van een kasteel van de 14de eeuw, heel veel zwaluwen, een wasplaats en een beetje verder een ooievaar op een watertoren. We wandelden er een beetje rond en wilden daarna verder rijden en ergens picknicken.
Maar... Er bleek iets te schelen met de autobatterij. Dus ging het terug richting Huesca, waar we op de camping de weg naar de dichtstbijzijnde garage vroegen. Dat bleek slechts een kilometer hier vandaan te zijn. Toen we er echter aankwamen, bleek de garage gesloten tot 15 uur. Dan maar terug naar ons kampeerplaats waar we iets aten. Het was toen al 35°C in de schaduw.
Stipt om 15 uur waren we weer aan de garage. De temperatuur was ondertussen opgelopen tot 36°C in de schaduw.
We hebben het nog meegemaakt in Spanje: een defect aan de auto dat onze garagist niet kon diagnosticeren, maar hier onmiddellijk werd gevonden. De technici in deze garage wisten meteen wat er scheelde, spraken zelfs over het rare geluid dat ons de laatste weken soms verontrust had, maar waar we op de duur aan gewend werden (en zelfs dat wisten ze ons te vertellen: dat het meestal zo gaat, en dat een beetje later de riemschijf het begeeft). Resultaat: we moesten een nieuwe riemschijf, een nieuwe riem en een nieuwe spanner krijgen. Een geluk bij een ongeluk: dat alles kon tegen 19 uur klaar zijn (want anders zaten we hier vast tot maandag).
Klein maar belangrijk detail: ik had, om ons probleem uit te leggen, mijn beste Spaans bovengehaald… En we kregen uitleg van een technicus die probeerde Frans te spreken. Het werd wel een Frans-Spaanse conversatie, maar ik vond het zeer opvallend. Vroeger kon je in Spanje met geen andere taal dan Castellano terecht.
Te voet liepen we terug naar de camping, waar we deze middag onze stoelen geregeld verplaatsten om wat in de schaduw te blijven. Ik weet niet hoe tot hoog de temperatuur uiteindelijk is opgelopen, maar rond 21 uur zagen we dat het nog 34°C was. Het voelde alleszins nog warmer aan dan gisteren. We gingen een biertje drinken op het terras van de camping, maar zelfs daar was het te heet. Nany sms-te dat het bij haar ook rond de 36°C was: veel te warm, klaagde ze.
In het terugkomen van de garage hadden we in de buurt van het industriepark een goedkoop restaurant gevonden waar ze onder andere rinones al ajillo serveerden (en je mocht er roken!). Ondanks de onverwachte onkosten voor de garage besloten we daar te gaan eten. Dat gerecht is immers een van de favorieten van Roger. Ik maak het soms wel klaar, maar het vraagt vrij veel voorbereiding, en zelf lust ik het niet zo graag. Plus dat mijn bereiding nooit zo geslaagd is als wat we al in Spanje hebben gevonden.
Om 19 uur was de auto klaar, we reden weer naar de Camping, deden onze boodschappen (en weer merkte ik dat Spanjaarden beginnen talen te leren: Roger zocht een droge Amontillado; omdat we die niet vonden, richtten we ons tot een werknemer van de winkel, en, waarschijnlijk omwille van ons accent, beantwoordde de man ons in het Engels) en wandelden naar dat restaurant. Bleek toch dat ze daar alleen 's middags eten serveerden! We hadden het kunnen raden: uiteraard was dat eethuisje bedoeld voor de werknemers van het industriepark. Maar eigenlijk had de uitbater het ook wel kunnen afficheren, niet?
Dus aten we nog eens op de camping: kipfilet met groentjes voor mij, gamba's met groenten voor Roger.
Nu (23 uur) is het eindelijk een beetje frisser. Ik hoor de krekels zingen, en de laatste kampeerders hun vaat doen. Wijzelf gaan eens uitpluizen naar waar we morgen zullen rijden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten