Ik las zopas dit op de blog van collega Martin Wings.
En dat herinnerde me aan de tijd toen ik les gaf in de school van onze jongens. Tijdens een ‘deliberatie’ vonden de leerkrachten (behalve ik) het niet normaal dat een bepaalde leerling zo slechte uitslagen haalde voor Duits terwijl zijn moeder zelf Duitse les gaf.
Nu, ik had soms hetzelfde probleem met Hendrik. Ik gaf Frans, maar noch hij, noch Zeger later, waren echt bekoord door die taal; ik moet toegeven dat de leerkracht die Hendrik onderwees echt ondermaats was, maar ik vond dat het niet aan mij was om haar job over te nemen. Ik zou onze kinderen wel opvoeden; hun leerkrachten moesten maar zorgen dat ze hen iets van taal, wiskunde, geschiedenis, aardrijkskunde, enzovoort bijbrachten. Ik heb het nu wel, in tegenstelling tot Martin, over het middelbaar onderwijs. En uiteraard legde ik soms wel een grammaticaregel op een eenvoudigere manier uit aan Hendrik als hem dat kon helpen om die beter te begrijpen en te onthouden.
Maar ik bleef erbij dat niet ik, maar zijn leerkracht Frans verantwoordelijk was voor wat Hendrik uit haar lessen haalde. Geen enkele andere leraar begreep mijn houding. Ik weet nog dat ik me tijdens die deliberatie (weer eens, want dit was niet de eerste keer)heel boos heb gemaakt: niet zijn ouders moeten zorgen dat een kind goede punten haalt, wel de leerkrachten. Ouders hebben de taak hun kinderen ‘op te voeden’. En als zij dat goed doen, moeten leerkrachten daar al geen tijd in steken en kunnen ze meer aandacht besteden aan wat hun eigen taak is. Helaas, niemand gaf me gelijk!
Eigenlijk heb ik me constant geërgerd aan allerlei opvattingen in die school. Zo wilde een leraar Latijn ooit een van zijn leerlingen laten ‘delibereren’ ondanks een echt ondermaats examen. ‘Want, toen ik hem vroeg een tekst te vertalen, begon hij een andere tekst uit zijn hoofd op te zeggen: dat bewijst toch dat hij serieus gestudeerd had? Anders kende hij die tekst niet van buiten!’
Jawadde! Dus iets uit je hoofd leren en daarna aframmelen zonder te weten wat de Latijnse versie ervan is, zou je punten opleveren? En als die leerling nu eens zo ‘slim’ (dus niet intelligent) was geweest om één enkele tekst uit zijn hoofd te leren? Wetende dat zijn leerkracht zoveel belang hechtte aan ‘papegaaienwerk’ , zou hij die tekst dan bij elke vraag kunnen afgerammeld hebben! Jammer dat ik er toen niet aan dacht om aan de leerkracht te vragen of hij even had geprobeerd de leerling een andere tekst voor te leggen!
Ik heb toen als enige voor een herkansing gestemd, maar de jongen kreeg zijn diploma zonder zijn examen te hoeven overdoen!
Een andere keer ging het om een van mijn eigen leerlingen. Ik wist dat Frans hem helemaal niet interesseerde: hij was toen al een carrière als acteur begonnen, die beloofde briljant te zijn. Als ik ‘s ochtends vroeg les moest geven, viel hij zowat in slaap in de klas. Hij had de vorige avond immers vaak een repetitie gehad, of zelfs een optreden. De jongen is later inderdaad bekend geworden, maar is verongelukt. En uiteraard was hij gesjeesd op mijn examen. Hij haalde net niet de helft van de punten. Hem wilde ik heel graag laten ‘delibereren’! Hij had dat Frans immers niet nodig, of beter gezegd, hij kon zich vrij fatsoenlijk uit de slag trekken in die taal, en met de grammatica enzovoort zou hij verder toch niet gebaat zijn geweest. Ik wilde dus een leerling die voor mij ‘gebuisd’ was, laten delibereren, stel je voor! Behalve zijn leraar geschiedenis en zijn leraar Engels vond iedere leerkracht dat waanzinnig.
We waren dus slechts met drie om voor ‘deliberatie’ te stemmen, en de jongen heeft zijn examen moeten overdoen.
Het grote verschil is wel dat Latijn een keuzevak was, terwijl Frans een verplicht vak was.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten