Ik heb bijna de hele dag gespendeerd aan revisiewerk. De teksten waren meestal heel interessant. Maar ik heb steeds meer de indruk dat auteurs hun eigen schrijfsels zelfs niet één keer nalezen, laat staan door de spelling en grammaticacontrole ‘draaien’. Dat vind ik toch echt te gemakzuchtig! Als al die mensen moesten beroep doen op iemand die zich laat betalen voor dat revisiewerk, ze zouden nogal mogen afdokken. Want, even dit erbij zeggen: voor onze verenigingen en vrienden doe ik dat gratis, als ik er de tijd voor heb; en die had ik vandaag: geen vertalingen,weer geen wandeling wegens een koude wind en min 6°C buiten, en een afgelaste poëzieavond van de KVLS omwille van het winterweer en de gladde wegen.
Dat herinnert me aan een mail die ik niet zo heel lang geleden kreeg van een vriendin uit Leuven. Een Francofone kennis van haar wilde een boek uitgeven. Maar de uitgeverij vroeg enorm veel geld om het manuscript te verbeteren. Of ik het niet wilde doen? Ik had toen voorgesteld dat ik het werk voor amper 30 euro per 20 bladzijden zou klaren (ik weet immers dat beginnende auteurs meestal niet veel geld hebben). Wel, de auteur vond zelfs dat veel te duur!
Nu, ik weet het, al wat met vertalingen en redactie te maken heeft, lijkt heel veel te kosten. Maar, lieve mensen, daar steken wij ook heel veel tijd en energie in! En dat lijken veel mensen niet te begrijpen.
En hier denk ik weer aan iets anders: lang geleden kreeg ik een telefoontje van een mogelijke klant. Hij vroeg naar mijn tarief voor vertalingen, en op mijn antwoord was zijn reactie: ‘Zoveel om enkel een tekst in een andere taal over te tikken!’. Voor één keer ben ik toen heel assertief geweest. Ik heb geantwoord: ‘Dan stel ik voor dat u de tekst zelf maar overtikt in een andere taal!’
Geen opmerkingen:
Een reactie posten