Toen we vandaag opstonden, lag alles onder een dik sneeuwtapijt. Heel mooi, maar ik bedacht dat we gelukkig net niet vandaag aan boodschappen toe waren.
Na de middag werd er gestrooid en we zagen de sneeuw langzaam verdwijnen.
Rond vier uur, toen ik even tijd wilde maken voor een wandeling, vond Roger het nog steeds te koud. En ik ga hem dan niet verplichten, want inspanningen in de kou lijken me voor hem ongezonder dan lichaamsbeweging!
Maar hij heeft sowieso meer lichaamsbeweging dan ik: hij voedert de schapen in de wei!
Maar ik begin me zo stilaan opgesloten te voelen. Nee, zeg me niet dat ik dan maar iets moet ondernemen zonder Roger! Wat zou dat dan moeten zijn? Winkelen interesseert me niet, en de velden inlopen in mijn eentje is in dit seizoen misschien niet zo aangewezen!?
Ik heb dus weer mijn dag met lectuur doorgebracht. En deze avond zitten skypen met een van onze kinderen.
Maar… Ik vraag me daar telkens bij af hoe zij dat doen: ze chatten met mij, ondertussen ook met anderen, ze mailen ondertussen, enzovoort. En ze kunnen dat allemaal volgen blijkbaar. Ik moet me al concentreren als ik één e-mail beantwoord!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten